Weer Thuis!

Zoals te verwachten is het prima gegaan met de vlucht. Hoewel, Jacob heeft niet echt veel geslapen en ik al helemaal niet. Maar het vliegtuig komt vroeg aan, heeft kennelijk onderweg een stukje overgeslagen. De crew is erg aardig voor Jacob geweest. Toen ik even naar de wc was, heeft hij kennelijk zitten flirten met een stewardess, want toen ik terug kwam had hij een glas sinaasappelsap in zijn hand. Hij had natuurlijk dorst, maar ’t bleek niet zo’n goed idee, want zus Ineke had me al gewaarschuwd dat hij daar wel eens last van kreeg en dat bleek nu. Hij had last van zijn keel en zelfs het ontbijt at hij niet helemaal op.
We bleken dezelfde taxichauffeur te hebben als op de heenweg en natuurlijk herkende Jacob hem meteen. De chauffeur had nu onze naam gelezen en vroeg of ik ook familie had die vroeger bij de politie zat. Hij bleek Han te kennen van één of andere moordzaak waar hij getuige bij was. Had vroeger een café in Gouda gehad. Toen we even doorpraten bleek hij ook Leo goed te kennen. Heel gelovige mensen waren dat allebei zei hij nog. De wereld is ook hier weer klein.
Thuisgekomen om 7 uur direct naar bed gegaan in de hoop nog een paar uurtjes te kunnen slapen en verdraaid het lukte. Wat een kleffe warmte!! In een half uur tijd heb ik meer gezweten dan in 3 weken Kenya!
Na de begroeting bij Samma zijn Jacob en ik op stap gegaan voor een mini computertje. We moesten alle winkels een keertje af, dus dat was heet en vermoeiend. Uiteindelijk eentje gekocht die ook wit was als de mijne en voldoende opslag voor veel foto’s. Jacob vond het wat stoer, zeker dat er nog een tasje bij zat. Omdat ik de mijne had versierd met bloemenstikkers gingen we bij de Wibra op zoek wat er nog meer voor bruikbare stikkers waren. Een piratenaapje was de keus van Jacob. Tenslotte staan er ook apenfoto’s op en noemen we hem regelmatig (J)apenkop.
Thuisgekomen, foto’s op de computer gezet, instellingen aangepast zodat het voor Jacob goed te zien was en toen uitleggen. Hij vond het prachtig. Op het mapje met de foto’s van Anneke maakte ik een foto van Leo op en als bureaubladfoto moest Leo ook dienen. Hij wilde nu vooral die map openen met Leo zijn gezicht. Het schuiven over het muispad en dubbelklikken lukte hem eigenlijk vrij snel. Maar veel tijd om te oefenen hebben we niet gehad en wilde hij me ook niet geven. Maar dat hij dit onder de knie krijgt staat vast. Hij is er ook erg trots op.
Nu nog koffers overpakken en dan nog een lekker nachtje slapen in een klef warm Nederland.
De volgende morgen breng ik hem weg naar Zwammerdam. Hij wil ook wel weer naar huis en trots laat hij zijn computer zien. Ik krijg nog een zoen en weg zijn we.
Ik zal je missen Jacob!