Vandaag een heel rustig dagje. Jacob trekt zich weer een beetje terug. Volgens hem zit z’n oor weer dicht en dat is al wel een paar dagen zo denk ik. Hij is ook erg moe van alle indrukken van de afgelopen dagen. Hij wil eerst niet echt naar bed en probeert een tukkie te doen in de stoel in de keuken. We draperen nog extra de kussens voor hem. Na een poosje ben ik hem toch kwijt. Meestal zit hij dan op de wc, dus ik ga even kijken, maar bij nader onderzoek blijkt hij toch op bed te zijn gaan liggen. Het is tenslotte zondagmiddag, dus een middagdutje is geoorloofd lijkt hij te denken. Da’s maar goed ook want vanavond is er weer een grote groep mensen voor dit maal niet de barbecue maar een lamsbout. Als je die eenmaal gegeten hebt word je nooit meer vegetarier leg ik Rik uit. Behalve Robby en Elisabeth en kleine Abigail is Ada er ook weer bij. Ze is al jaren bevriend met Anneke en Leo, maar was ziek met de kerstdagen dus we hadden haar nog niet gezien. Ook een ander gezellig Braziliaans/Nederlands echtpaar komt er bij. Ondanks de regen blijven we toch buiten zitten. Jacob checkt het dak en is het met me eens dat Peter het toch heel goed heeft gemaakt in juni.
Toch zit Jacob een groot deel van de tijd in z’n eentje in de keuken en is daar kennelijk tevreden mee. Ik vind nog steeds dat zijn temperatuur wat vreemd wisselt. Hij wil ook de hele dag ondanks de warmte zijn vest niet uittrekken en dat doet hij steeds als hij niet lekker in z’n vel zit. Of dat met de temperatuur of met karakter te maken heeft weet ik nog steeds niet.
Hoedanook de lamsbout was overheerlijk!! Jacob vond hem ook lekker, hoewel hij per ongeluk een hele lepel mintsaus nam omdat hij dacht dat het spinazie was. Rik heeft hem snel water gegeven.
We gaan vroeg naar bed, want morgen gaan we 2 dagen naar Nakuru. Voor jullie lezers zegt dat misschien niet veel, maar als ik je vertel dat dat de plek is waar de foto van onze vader is genomen aan het meer vol met flamingo’s dan hebben jullie die vast wel eens bij mij of bij de anderen zien hangen. Jacob slaapt zelfs onder die foto en hij kan niet wachten om ook naar die plek te gaan en een foto daar te nemen met ons allemaal. Hij ligt al in bed en we hebben er net nog even over doorgepraat. Hij was vanmiddag ook al bezig met alle foto’s in de gang en kon precies aanwijzen wie er allemaal al in de hemel zijn. Hij denkt volgens mij hier ook veel aan pappa en mamma. Hij vindt het wel leuk voor ze dat ze allebei in de hemel zijn. Ik liet hem daarom ook nog een foto zien van Nakuru waar ze alletwee opstonden. Dat vond hij wel heel bijzonder. We hebben samen nog maar even gedankt en ik bid maar dat zijn oren beter zijn morgen. Welterusten Jacob. Hoewel, hij ligt nog steeds voor zich uit te kijken en te zuchten. Ik ga ook maar gauw slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten