een nieuwe tas...

Dinsdag 29 december.
Niet zoveel gedaan vandaag. Helaas wilde Jacob vandaag weer niet mee met zwemmen. Wel gaan we met een busje vol mensen naar een winkelcentrum. Ik zeg tegen Jacob dat hij het moet zeggen als hij iets wil. Het eerste dat hij aanwijst is een grote luiertas met allerlei vakken. Jacob vindt hem wel eschikt om mee naar z’n werk te nemen en voor z’n boterhammen, maar ik zeg dat hij toch wel iets te groot is en laat zien dat hij voor luiers is. Dat overtuigt hem dat het niks voor hem is. Maar als hij later bij de schooluniformwinkeletalage staat met Annabelle weet hij zeker dat hij een tas wil. Volgens mij is dat ook genetisch, handige tassen met veel vakken. We gaan even later de drukke winkel in waar de schooluniformen tot het plafond toe zijn opgestapeld, maar we weten direct de vakken met schooltassen te vinden. Jacob laat Annabelle de één na de ander er uit halen. Eerst een gezellige kleine tas met een aardig zijvak en diein verschillende kleuren. Dan een andere rugtas. Hij probeert alle ritsen uit. Na zeker tien verschillende tassen die hij aan Annabelle aanwijst om te pakken, kiest hij een stevige, flinke tas in legergroen. Hij legt me uit waar z’n eten moet komen en z’n drinkbeker en een groot voorvak waar hij helemaal enthousiast van wordt. Ik denk nog aan z’n computer of z’n tijdschriften, maar hij bedoelt duidelijk iets anders.
Thuisgekomen is het eerste dat hij pakt z’n agenda. Die blijkt precies in het voorvak te passen en hij slaakt een enthousiaste kreet. Nog enthousiaster is hij als ook zijn sleutels in het door hem bedachte vak blijken te passen. Hij laat de tas blij aan Anneke en Leo zien.
De rest van de dag doen we niet veel. Hij wil niet zwemmen en is weer een beetje stilletjes, maar zegt blij te zijn. Het is ook nog steeds best wel druk hier en door de aanwezigheid van Zion en Jacco, Suzana en Rik wordt mijn aandacht ook behoorlijk verdeeld. Maar toch geniet hij er van, zeker als hij extra aandacht krijgt van Leo.
Overdag spelen we nog met de telefoons van Jacob en van Stephan door ze om de beurt op te bellen.Ze houden ze keurig de hele dag bij zich. Zodra er een telefoon van Jacob afgaat kijkt hij alle kanten op om te kijken wie van ons hem zit te bellen. Daar foppen we hem natuurlijk steeds mee en daar heeft hij grote lol om.
We moeten op tijd naar bed, want morgenvroeg om 6 uur moeten we opstaan om naar het wildpark hier in Nairobi te gaan. Jacob heeft er zin in, hoewel hij het maar niks vindt als hij hoort dat Anneke en Leo niet meegaan maar Robby de Amerikaan de bus rijdt en onze gids is. Maar hij legt keurig al z’n kleren, z’n pet, z’n telefoon, z’n zonnebril en de verrekijker klaar voor morgenochtend en vindt het heel niet erg als ik zeg dat hij niet hoeft te douchen morgenochtend. Nou, welterusten Jacob.