We zijn een beetje vroeg wakker. Nog voor 8 uur, maar Jacob wil er best al wel uit. Nou vooruit dan maar. We doen eigenlijk niet zoveel vandaag, ook Jacob niet. Het is behoorlijk warm, maar gelukkig is het hier nooit benauwd. Als ik een beetje later in de morgen begin aan mijn 100 baantjes (en 100 herhalingen van allerlei oefeningen!!) komt Jacob halverwege een kijkje nemen bij het zwembad en gaat op de duikplank zitten. Hij kijkt vol bewondering naar mijn baantjes en terecht! Hij lacht als ik hem mee laat tellen. Anneke haalt een leuke pet voor hem om er voor te zorgen dat z’n kale kruintje niet verbrand. Hij vindt het wel wat! Als ik uiteindelijk naar hem toe kom zwemmen wil hij weggaan, maar als ik hem verzeker dat ik hem echt niet zal natspetteren blijft hij nog even zitten. Hoedanook, ik ben supertrots op mijn 100 baantjes en mijn steeds beter wordende knie.
De lunch is gezellig en lekker met het heerlijke verse meergranenbrood dat ze hier bakken en elke dag vers halen. En..., de tonijnsalade van Amber is ook weer een succes. Die middag wordt er veel geluierd en zelfs binnen in de stoel gehangen. Buiten is het te warm. Ik maak wat foto’s en filmpjes van de honden en Jacob vindt dat heel leuk. Hij lacht zich ook altijd rot als Leo thuiskomt en het hek opengaat en de honden vrolijk om de auto heen dartelen.
Leo komt aanzetten met een mooi rood T-shirt voor Jacob. Hij vindt het prachtig. Vooral het idee dat het van Leo vandaan komt. Hij wil hem zelfs wel voor ons passen. Maar toch doet hij hem daarna weer uit en vouwt hem keurig op en volgens mij zit hij in de koffer. Het avondeten is lekker. Spinazie met blauwe kaas, ik ga het vaker maken in Nederland. Jacob vindt het ook heerlijk.
Als ik opsta om naar bed te gaan, ziet Amber plotseling mijn knalrode kuiten...... Ik blijk tijdens het zwemmen mijn kuiten te hebben verbrand..... Jacob moet er ook om lachen. Als we in de slaapkamer zijn, bedenkt hij zich dat hij wel Anneke, maar Leo nog niet heeft welterusten gezoend en hij hoort zijn bromstem in de keuken. Hij gaat alsnog terug om Leo een dikke knuffel te geven en met een blik ‘ik-hou-van-jou’aan te kijken. Hij had gemerkt dat Leo dat wel even kon gebruiken op dat moment.
En toen kwam weer die olifant met zijn lange kromme snuit en die kuste Jacob zijn hele verhaaltje uit....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten