Vanmorgen voelen we ons allemaal een beetje katerig. Niet dat we veel gedronken hebben, maar toch zo’n beetje moe van een mooi feest. We feliciteren elkaar omdat zusje Lea jarig is. Jacob hangt wat in z’n stoel en ik schrijf verder aan deze verhaaltjes. De foto’s worden geupload en natuurlijk ga ik weer zwemmen. Vandaag 90 baantjes. Best een klus, maar het lukt. Na de lunch verf ik eerst mijn haar. Het is een experiment met een kleur die Anneke uit Nederland had meegenomen en die haar niet staat, maar mij waarschijnlijk wel. Maar ik wil hem mixen met mijn eigen haarkleur. Jazeker, dat was mijn eigen haarkleur, want ik heb hem zelf gekocht en betaald. Nu heb ik even niet mijn eigen kleur, maar die van Anneke. Afijn, experiment lukt en hierna gaan we met Anneke naar Junction een winkelcentrum en vooral naar Nakumatt. Een enorm warenhuis. Ik wil graag weer wat Lock&Lock koelkastdozen. Het blijft een vreemde tick van me, maar ik neem er telkens weer een paar mee. Nu weer een lekkere grote voor de brokjes van de hond mevrouwkleinhaneveld. Jacob ziet naast de koelkastdozen een mooi broodtrommeltje. Hij wijst er op en wil dat toch echt graag meenemen. Ook de bijbehorende beker moet worden aangeschaft. Hij is altijd superblij met dat soort dingen, hoewel ik denk dat hij er net als met z’n tassen een aardig aantal heeft. Maar wat maakt het uit, als hij dat nou leuk vindt. Anneke zegt hem nog dat de plaatjes stickers zijn die er waarschijnlijk af gaan, maar hij klopt haar gemoedelijk op de schouders om haar gerust te stellen dat hij dat ook wel weet. Even later lopen we langs een rek met Crocs (echte of namaak is niet helemaal zeker ;) Jacob vindt ze prachtig! Wij weten ook wel dat dat zo is omdat Leo ze steeds aan heeft. Maar sinds gisteren heeft hij steeds zijn schoenen en sokken uit en z’n instapsloffen aan. Wij vermoeden dat dat ook komt omdat die sloffen op Leo zijn Crocs lijken. We spitten het hele rek door naar de juiste maat. Jacob past een paar, maar die zijn veel te groot. De juiste maat blijkt er niet tussen te zitten. Jacob is zichtbaar teleurgesteld. We proberen de Bata en nog een andere schoenenzaak, maar helaas het wil niet lukken. Maar ach, hij is wel blij met z’n broodtrommel en beker. We kopen verder nog een heel mooi kadootje voor mijn buren Trijntje en Frits. Zij zorgen voor mevrouwkleinhaneveld deze weken. Jacob kijkt ook mee en denkt dat ze het wel leuk zullen vinden. Ik vertel nog niet wat het is anders leest de buurvrouw het ook ;). De ongeïnteresseerdheid van de verkoopsters, die maar nauwelijks opzij gaan en hun privé gesprek staken, irriteerd Anneke en mij mateloos. Ook in verschillende andere chique winkels waar we naar binnen lopen, worden we niet of nauwelijks gedag gezegd. Het lijkt Nederland wel! Wat een desinteresse. Zo verkoop je je spullen wel.... Afijn, Jacob maakt het allemaal niet uit. Hij vindt het hartstikke gezellig met z’n zussen. En zoals altijd zit hij voorin naast de chauffeur op weg naar huis. Als we thuis zijn, bekijkt hij zijn nieuwe aanwinsten nog eens grondig en..... haalt zelf de vrolijke stikker van zijn nieuwe drinkbeker. Zonder stikker vindt hij hem veel mooier. Vandaar die geruststellende blik naar Anneke.
Het avondeten is zoals altijd hééérlijk en de cappuccino en chocolademelk geweldig. Daarna zijn we allemaal weer hartstikke moe en gaan we lekker slapen. Jacob niet voordat we saampjes de dag nog even doornemen, de olifant naast zijn bed hem een slurfkusje geeft en we samen de Heer danken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten