vrijdag 17 januari 2014

Dit keer heb ik niet zo goed geslapen. Ik werd midden in de nacht wakker van de kiespijn. Heb wel een pijnstiller genomen, maar kon de slaap niet best meer vatten. Toen ik wakker werd bleek ik een hele dikke wang te hebben. Wat raar toch eigenlijk. Het lijkt wel alsof die kies weet dat ik in Kenya ben en hier al jaren naar de tandarts ga. Nou ja, Amber maakt snel een afspraak voor me. Ik kan er om half elf al terecht. Het blijkt een stevige ontsteking te zijn en dus moet ik eerst aan de antibiotica voor ze er iets aan kunnen doen. Nou ja, vervelend,maar gelukkig valt de pijn mee als ik op tijd een

pilletje slik. De rest van de ochtend besteden we aan het nagaan welke medicijnen zowel Stephan als Jacob slikken. Soms vraag je je af of die wel allemaal nodig zijn en uit de bijverschijnselen herkennen we heel veel van de gedragingen van zowel Jacob als Stephan. Bijvoorbeeld Jacob zijn sufheid en het feit dat hij de halve dag zit te dommelen en zelfs zijn steeds erger wordende doofheid kunnen een gevolg zijn van zijn medicijnen tegen epilepsie. Ook bij Stephan ontdekken we dat soort bijwerkingen. Soms vraag je je af of het allemaal wel echt nodig is, Misschien toch eens over praten. Het voordeel dat we hier zijn is dat we met elkaar de jongens een aantal weken dag en nacht van heel dichtbij meemaken. Na de lunch gaan we Amber’s appartement bekijken. Wat een leuke plek heeft ze samen met Jay, echt super. Zij is er trots op en de jongens vinden het ook wel aardig. Martha en ik zijn er erg enthousiast over en vinden dat ze in Nederland nog een keertje naar de Ikea moet, maar op voorwaarde dat wij mee mogen. Jacob is zowaar niet bang voor de poezen Mozes en Mazzel. Hij aait ze zelfs en Mazzel is helemaal zijn vriend als hij ongegeneerd aan mijn tenen zit te kriebelen. Dat soort gedrag begrijpt Jacob helemaal. Weer thuisgkomen zitten we lekker aan de wijn en de frisdrank. Leo geeft Jacob op een gegeven moment zijn tablet met een digitaal sjoelspel. Jacob pakt het direct op en

geniet, zelfs fanatiek wel een uur lang van dit spelletje. Hij zou er zo aan verslaafd raken en kan maar nauwelijks stoppen als we gaan eten. Aan tafel komt hij er achter dat we in de tussentijd heerlijke bloemkool met gehaktballen hebben klaargemaakt. Hij geniet van het eten. Stephan heeft een andere tablet en blijkt na

jaren nog over een ijzersterk geheugen te bezitten. Hij doet de meest moeilijke memoriespelletjes op een andere tablet. Het is verbazingwekkend hoe goed hij dat kan. Tijdens het eten maken we nog afspraken over onze safari van volgende week naar Samburu. Jacob vindt het fantastisch dat we volgende week in een bus een hele dag gaan rijden en apen gaan kijken. Dan twee nachtjes blijven slapen en tussendoor het wildpark in. Vrijdag weer terug en weer een hele dag in de bus zitten en echte verse forel eten. Yammie, Yammie wat hebben we er allemaal zin in. Na het eten en de koffie komen alle zes de poezen de keuken weer inzetten voor hun hapje. Altijd een grappig moment. Ht is eigenlijk verbazingwekkend hoe alert en opgewekt Jacob weer is nadat hij een lange tijd achter die tablet heeft zitten sjoelen. Het lijkt alsof hij daar weer helemaal van bijkomt.