Het vertrek, 10 januari 2014

Zo…, ‘t wordt tijd dat ik eens een beginnetje maak met het beschrijven van onze belevenissen tijdens onze reis naar Kenya. En ja, wat zullen we er eens van vertellen. Eigenlijk is alles heel gladjes verlopen. Donderdagmiddag werde Jacob en Stephan allebei met hun eigen taxi gebracht. Allebei opgewonden en enthousiast en zin om naar Kenya te gaan. Maar eerst nog een nachtje bij Irene slapen. Jacob is vooral iun zijn schik met de tweeling van buurvrouw Trijntje en Frits. Twee vrolijke babies op schoot is natuurlijk het ultieme geluk. Stef wilde beneden op de bank en Jacob wel boven. Nog gauw even een nieuwe pyjama voor Stephan gekocht bij de Hema, die hij graag aan wilde. De volgende morgen om 6 uur uit de veren! Jacob met een brede smile op zijn gezicht en Stephan iets meer gespannen. Martha komt ook met Danielle en Quincy. Jacob vindt dat heel leuk om die 2 te zien. Hij is gek op familiebanden. Jacob is wel in z’n schik met de volkswagen caddy die voor de deur staat en die alle koffers makkelijk kan hebben. Op schiphol is het niet druk en we mochten meteen meelopen naar een balie waar we direct geholpen werden . Jacob vindt het allemaal even interessant en Stef kan het allemaal niks schelen. Jacob vindt het heel grappig dat de douanebeambte zomaar zijn naam weet en zegt:” Goede reis Jacob!” We doen onze inkopen voor Anneke en onszelf bij de winkels op Schiphol en ondertussen moet Jacob nog een keer rennen naar de wc als gevolg van de laxeermiddelen die hij krijgt, maar het gaat goed. We drinken nog een heerlijke kop koffie, jacob met appelgebak en slagroom en Stef met een Brownie. Uiteindelijk moeten we ons nog min of meer haasten naar het vliegtuig. We komen bij de eerste loopband aan. Ik geef mijn trolley aan Martha en pak Jacob vast. Eén, twee.... en hup sta ik op de band, maar geeft Jacob een schreeuw en blokkeert volledig. Hij vindt het verschrikkelijk eng. Ik kan niet meer terug op dat moment. Gelukkig stond Martha er nog. Met twee trollies en Jacob stevig in haar arm lukt het toch om hem op de loopband te krijgen. En ook op de volgende twee loopbanden. We zijn één van de laatsten die naar binnen gaan. Ze hadden ons bijna omgeroepen. Jacob en Stef lopen door het poortje en moeten dus daarna gefouilleerd worden. Het maakt Jacob niks uit en Stephan ook niet. Iedereen is al binnen en de bagaggevakken zijn al vol. Maar, we hebben de wc’s achter ons, dus de tassen kunnen achter onze stoelen. De hele reis verloopt supergladjes. Stef luistert naar de ‘radio’en de muziek. Jacob wil alleen maar naar flighttracking kijken. Elke keer als hij het vliegtuig weer voorbij ziet komen op het scherm, tikt hij me aan om te laten zien dat we al weer een stukje verder zijn. Na allemaal lekker eten en zelfs een ijsje landden we we uitiendelijk in Nairobi. Het vliegveld heeft een half jaar geleden brand gehad. Dat betekentdat nog nieta lles normaal is en we van de vliegtuigtrap naar beneden moeten lopen om met een bus naar de hal te gaan. Stephan maakt dat niks uit allemaal, maar Jacob vindt het fantastisch om dat grote vliegtuig van dichtbij te zien en dan ook nog in de bus te mogen. We waren lekker de laatsten omdat we gewoon zijn blijven zitten tot iedereen z’n tas had en er geen gedrang meer in de gangpaden was. Nu in de bus kunnen we ook lekker zitten. Nadeel is dat iedereen voor ons in de rij staat voor een visum en dat dan natuurlijk akelig langzaam gaat. Maar ik schiet een official aan met de vraag of hij ons kan helpen, omdat onze special need mannen anders zenuwachtig worden. We mogen in de zg. ‘snelle rij’. Er staan maar weinig mensen voor ons, maar het duurt wel een eeuwigheid. Gelukkig zijn beide jongens heel rustig en komt het allemaal goed, inclusief vingerafdrukken en foto en stevige stempel in ons paspoort. Dan gaat het ook weer als een speer, want onze koffers komen er direct aangerold. En buiten staat Uggoe, oftwel Leo, oftewel pappa. En natuurlijk Anneke ook. Met twee auto’s komen ze ons halen. Een pick-upmet chauffeur en één personenwagen. Jacob weet meteen in welke wagen hij wil..., inderdaad de Pick-Up. Hello Kenya!!! Hier zijn we dan!