zondag 19 januari 2014

Ik slaap weer heerlijk dankzij de pijnstillers en de antibiotica. Ben even wakker en hoor Stephan op de gang hummmmmen. Het klinkt als blije geluiden en ik besteed er niet veel aandacht aan en val meteen weer in slaap. Uiteindelijk gaat om 8 uur het akelige eerste alarm voor Jacob zijn pil. Tot mijn stomme verbazing ligt hij nog in diepe slaap, dus ik laat het maar zo. Het duurt nog bijna een uur voor hij wakker is. Dan weer lekker onder de douche. Jacob houdt er zo van in deze prachtige grote instapdouche. Ik vergeet alleen dat hij vandaag schone kleren aan zou moeten. Omdat ik geen zin heb in een gevecht laat ik het maar zo voor vandaag. Zoals elke dag doet Jacob zijn vest aan en komt die niet meer uit, wat we hem ook vragen. Zoals elke dag maakt hij keurig zijn bed op. Daar kan ik nog wat van leren ;)Afijn we zitten nog een tijd in de keuken naar de televisiedominee te kijken en daarna naar een heerlijk ouderwetse preek van Billy Graham in een stadion in de 70er jaren in Amerika. Heerlijk die recht-

toe-recht-aan evangelisatiepreken van die man. We zijn het er allemaal over eens dat hij zo verschrikkelijk veel op onze pappa lijkt. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua preek waar niets aan toe of af te doen is. Zelfs Jacob is het daar mee eens. We galmen gezellig met elkaar door de keuken als George Beverly Shea zingt met het koor ‘Just As I Am..” Dan is het gezellige boodschappentijd. Zoals altijd worden we supervriendelijk ontvangen in de supermarkt en maakt Leo grapjes, krijgt Jacob chocolade die hij niet lust en sjouwen we achter Anneke aan om te kijken wat ze meeneemt. Hoewel Martha en ik zijn weg van een originele Afrikaanse mini-barbecue de ze hier langs de kant van de weg gebruiken. Misschien neemt ze er nog wel eentje mee. Ik zoek alvast een paar grotere koelkastdozen uit. Ik ben erg gek op dit geweldige systeem en heb er in de afgelopen jaren al meerdere mee naar Holland genomen. Hier en daar komen inmiddels de kleinere namaanvarianten ergens in een winkel naar boven, maar er gaat niks vboven dit echte merk. Wat je al niet mee kunt nemen uit Afrika vandaan... Afijn na de kruidenier volgt de groentenman. Jacob wordt warm welkom geheten door de groentenman die zelfs zijn naam weet, We kijken naar de ietwat vervuilde Anne Geddes foto’s boven in de winkel met een tweeling in de boerenkool. Jacob vindt dat ze wel op de tweeling van mijn buurvrouw Trijntje lijken. Dan wijst hij naar de grote wortels en maakt een blaffende beweging. De honden hier eten namelijk geen hondensnoepjes maar hun lekkerste traktatie is een stukje wortel, al jaren. Jacob is blij dat Anneke hem begrijpt en gaat meteen 5 wortels pakken als Anneke dat zegt. Hij is dik tevreden met zichzelf. Opvallend is overigens dat hij er de laatste dagen totaal geen problemen mee heeft dat Stephan voorin de auto zit. Hij gedraagt zich duidelijk volwassen naar Stephan toe. Dat voorin zitten mag Anneke niet eens, Leuk om te zien. Na de slager en nog een supermarkt volgt weer een supermarkt en dan op weg naar huis en alles uitpakken. Het is erg warm vandaag. Na de lunch gaan we allemaal zwemmen. Ik doe wederom mijn 100 baantjes schoolslag en 20 baantjes op de rug en dan nog de nodige oefeningen. Ik ben supertrots op mezelf. Jacob houdt het wel 50 baantjes vol..................... om naar me te kijken! Maar het bijzondere is dat hij zijn vest uitttrekt en zijn rode pet nog extra haalt omdat de zon wel erg scherp is. Elk baantje dat ik bij de kant kom, zwaait hij even naar me..., totdat..., hij wat wegdommeld. Na ongeveer 50 baantjes gaat hij weer enigszins sloffend terug. Als ik zeg dag Jacob, zegt hij Eeedkie (dat is hoe hij mijn naam zegt) en zwaait een klein beetje met zijn hand, zonder die op te lichten en zonder om te kijken. Het is zijn manier van humor.

’s Avonds volgt de gezellige barbecue weer met een man of 10. Het is ongelooflijk, maar Jacob trekt hierbij weer zijn vest uit, terwijl het niet zo erg warm meer is en de zon allang is ondergegaan. Hij geniet van het vlees, van de patat en zelfs van de salade die hij krijgt.Hij eet zoals altijd alles keurig met mes en vork, zelfs als het hem moeite kost met het botte mes de velletjes van de worstjes door te snijden en zelfs het kippepootje wordt met mes en vork kaalgemaakt en opgepeuzeld. Dan nog een lekkere cappuccino en hup naar bed. Gelukkig moet hij nu poepen. Ik wist niet zeker of hij dat gisteren had gedaan. Hij krijgt geen laxeermiddel meer van ons, omdat het gezonde voedsel van Anneke wonderen doet voor je stoelgang. Hij is er zelf ook heel blij om dat hij moet poepen en laat at ongegeneerd weten. Dat is dan weer anders dan het keurige eten van daarnet. Als hij in bed ligt klets ik nog even met hem en zeg dat hij morgen wel schone kleren aanmoet en dat deze dan in de was moeten. Hij is het wel met me eens. Na het bidden ga ik nog even door met dit stukje typen. Halverwege komt hij zijn bed uit en pakt het stapeltje kleren om het op de grond te gooien voor de was en om schone kleren uit de kast te pakken. Schoon ondergoed wil hij eigenlijk nog niet omdat er geen remspoor in zijn onderbroek zit, maar ik weet hem toch over te halen. Dan kruipt hij weer in bed en ligt nu enigszins zuchtend op mij te wachten tot ik klaar ben en het licht eindelijk echt uit mag. Het betekent dat ik dit stukje dan toch maar een dag later op de blog zet, sorry mensen, ik moet nu echt gaan slapen. Welterusten.