Vannacht had ik niet zo goed geslapen. Niet zozeer van de zere wang, maar van nieuws waar ik over lag te piekeren en verdrietig was. Toen ik wakker werd was het al 8 uur. Jacob had duidelijk naar zijn gevoel veel te lang op me moeten wachten en was blij dat ik wakker werd. Toen ik later in de keuken mijn zorgen met Anneke deelde moest ik er om huilen. Jacob komt naar me toegelopen en slaat zijn armen om me heen en legt zijn hoofd op mijn schouders om mij te troosten. Heerlijk zo iemand die dat gewoon doet en verder geen onnodige woorden gebruikt, maar gewoon lief is. Het helpt. Een tijd later bleek dat ik toch niet helemaal aangesloten was, Wre zouden de hele dag in het winkelcentrum doorbrengen en ik wilde Jacob zijn pillen meenemen. Op de één of andere manier had ik het niet gemerkt, maar bleek ik zijn 12 uur pil om 10 uur al gegeven te hebben. Niks meer aan te doen gewoon stom. We gaan naar de winkel om Anneke te helpen alle CD’s op het juiste genre en de juiste volgorde te leggen. Jacob is wat meer afwezig en traag. Dat was nou juist wat we over de bijverschijnselen van de pillen gisteren gelezen hadden.... Afijn opeens staat Leo er ook en gaan we bij de Indiasche restaurant lunchen. Niet meer wat het geweest was, maar toch best heel lekker. Jacob vindt die pannenkoeken ook best lekker. We gaan nog een tijdje door met CD’s sorteren, maar zijn allemaal doodmoe. Anneke nog eens extra, omdat ze er achter komt dat er een
heleboel CD’s weg zijn. Het niet kunnen vertrouwen van de mensen is misschien wel het aller- allermoeilijkste hier in Kenya. We gaan dus maar naar huis en nemen er een glas wijn op en Jacob een glas sap. Het is erg warm, dus ik besluit ondanks de hitte en de vermoeidheid een paar baantjes te gaan zwemmen. Bij terugkomst blijkt Jacob in de stoel in slaap te zijn gevallen en een diepe slaap ook nog eens. Na een poosje blijkt Leo hem er opeens uit te krijgen als hij hem de I-pad geeft om het sjoelspelletje weer te doen. We maken gezellig met elkaar het eten klaar en het is weer overheerlijk. Champignons, met brocolli, zure room en pasta en gerookte zalm. Smullen;;;, hoewel Jacob maar een kleine schep wil en wel zijn bord leeg eet. Tijdens het eten begint het te regenen. Een enorme bui, zoals dat hier te doen gebruikelijk is. Je ruikt binnen no time de rode aarde en het heeft ook iets spectaculairs. Jacob gaat lekker naar binnen, Stef kan het niet schelen en die drinkt gewoon buiten zijn koffie op. De stroom valt uit op het moment dat Jacob zich aan het uitkleden is. Hij is duidelijk not amused...! Maar ik vertel hem dat je hier gewoon tot 6 moet tellen en dat dan hetlicht weer aan gaat. Even later gebeurt het weer en tel ik samen met hem tot 6 en dan floept de generator aan. Lang leve generators. Je merkt er dus eigenlijk nauwelijks iets van.
Dan nu snel slapen, ik ben doodmoe en hard aan een goed nachtje toe. Welterusten Jacob, slaap lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten