Ik ben eigenlijk hartstikke jaloers op Jacob. Hij gaat keurig op tijd een voor hem vreemd bed in en slaapt meteen als een roos de hele nacht door. Ikzelf ga natuurlijk een stuk later naar bed om alle laatste zaakjes nog even af te handelen. En ik? Ik doe geen oog dicht! En ik slaap in mijn eigen bed en zit niet eens de hele nacht na te denken over wat ik vergeten zou zijn. Niks van dat alles, ik slaap gewoon niet en zo vergaat het me altijd de nacht voor een vlucht. Ik ben dus eigenlijk jaloers op Jacob. Ook als ik het keurig opgevouwen stapeltje kleren op de tafel zie liggen. Netjes uitgedaan en opgevouwen op een stapeltje gelegd. Dat zou ik ook wel willen, maar dat is mij nog nooit gelukt. Afijn, iedereen z`n gaven zullen we maar zeggen.
Om 6 uur gaat de wekker, was voor mij niet nodig, maar voor Jacob het moment om wakker te worden. Hij is meteen enthousiast. Ik zeg dat hij het kalmpjes aan mag doen omdat we nog een uur de tijd hebben en dat ik eerst ga douchen. Voordat ik de douche uitkom is Jacob al beneden, aangekleed en wel. Of het per ongeluk is weet ik niet, maar zelfs de mooie steunvliegkousen van Ineke en Bouke zitten aan de juiste voeten. Hij vindt het een stuk beter dan die andere steunkousen die hij vindt lijken op de paniekousjes van mamma. Deze zien er een stuk mannelijker uit, hoewel ik ze ook aan heb. Hij doet nog steeds vol trots zijn nieuwe schoenen aan. Hij is duidelijk een beetje zenuwachtig en zegt het best heel spannend te vinden. Als we uiteindelijk naar beneden gaan, komt precies op tijd de taxi er aan. Natuurlijk moet meneer voorin zitten, maar niet nadat hij zelf horbaar oloopt te sjouwen met de zware koffers. De rit naar Schiphol verloopt zoder file en onderweg zien we al een paar vliegtuigen.
Op Schiphol is het wel beredruk. We kunnen bijna niet parkeren en binnen is het een compleet gekkenhuis. Gelukkig hadden we op internet al ingecheckt net als veel andere mensen en gaan de gigantische rijen snel door. Jacob is een beetje confuus van al die mensen die langs om en soms bijna over hem heen rijden met hun karretjes. Hij vergeet bijna zijn eigen kar te duwen. Bij de bagage-afgifte vindt hij het machtig interessant hoe die koffers allemaal weg glijden op de lopende banden. En dat al die koffers dan ook nog in het juiste vliegtuig komen vindt hij nog mooier. (nou ja, je mag hopen dat dat luktJ. Dan op naar de volgende rij voor de paspoortcontrole. Natuurlijk staan we in de foute rij die het langste duurt, maar Jacob vindt het niet erg. Hij kijkt vol bewondering om zich heen. Hij glimlacht extra vriendelijk tegen de douanebeambte die hem een goede reis wenst en daar staan we in de taxfree zone.We gaan eerst op zoek naar een lekker luchtje voor ons allebei. Jacob kiest uit 2verschillende luchtjes zelf de `Happy for men` Ik vind het om meerdere redenen wel bij hem passen. Zelf kies ik voor een zomers luchtje waarvan ik nu de naam alweer vergeten ben. Op naar de tijdschriften.
De hoeveelheid autotijdschriften maakt hem helemaal opgewonden. Ik zeg dat hij zelf mag kiezen en hij begint ze een voor een te pakken. Hij was zogenaamd even vergeten dat het er maar eentje mocht zijn. Nou vooruit bij zoveel tijdschriften kan dat ook niet, dus hij kiest er uiteindelijk 3 flinke dikke uit. Met de Margriet, Libelle en Viva kom ik ook op drie tijdschriften. Dan kopen we nog 2 opblaasbare kussentjes. Waarschijnlijk is degene die hij op zijn verjaardag had gekregen niet meegekomen of in de grote koffer terecht gekomen. Dan maar een paar nieuwe.
Dan is het hoog tijd om naar de gate te gaan met nog even een tussenstop in het damestoilet. Hier en daar een vrouw die schrikt van deze man in het toilet, maar Jacob heeft nergens last van. We lopen door naar de gate en ik sta al op de loopband als ik ontdek dat Jacob er met geen mogelijkheid op durft. Hij staat in lichte paniek naar mij te gebaren dat ik terug moet komen. Goed dat jullie dat niet hebben gezien, want mijn pogingen om tegen de draad in te lopen zagen er vast hilarisch uit. Dan maar gewoon lopen.... We staan direct weer in de rij om de handbagage te checken. Ook hier is Jacob weer danig onder de indruk van de drukte en van wat er allemaal gebeurt. Bovendien is hij lichtelijk zenuwachtig dat we nu echt het vliegtuig in gaan. Eenmaal in de slurf heeft hij weer een paniekmoment. Bij een knik en twee aan elkaar gemaakte slurfeinden durft hij nauwelijks verder. Ik geef hem een hand envoorzichtig loopt hij door.
Eenmaal in het vliegtuig is het een heel gedoe om de juiste spullen uit de handbagage te halen en ons te installeren. Hij is nog steeds een beetje zenuwachtig. Het duurt hem veel te lang voordat het vliegtuig wegrijdt. Hij is helemaal blij en vertelt me steeds opnieuw dat het vliegtuig nu een auto is met wielen en dat hij bochtjes draait. Het taxien duurt zo lang dat ik hm plaag dat we misscien wel gaan rijden naar Kenia. Tijdens het opstijgen kauwt hij fanatiek op zijn Mentos en houdt z`n spullen stevig vast en ook mij geeft hij een veilige hand. Hij vindt het prachtig, maar ook erg spannend allemaal. Hij geniet van het eten. We hebben net de lunch achter onze kiezen. Zoals het hoort eet Jacob allles ttot het laatste kruimeltje op. De lege bakjes mag ik van hem hebben. Hij zit nu alles in zich op te nemen en heeft nog niet eens tijd genomen om in z`n autoboeken te kijken.
Om 6 uur gaat de wekker, was voor mij niet nodig, maar voor Jacob het moment om wakker te worden. Hij is meteen enthousiast. Ik zeg dat hij het kalmpjes aan mag doen omdat we nog een uur de tijd hebben en dat ik eerst ga douchen. Voordat ik de douche uitkom is Jacob al beneden, aangekleed en wel. Of het per ongeluk is weet ik niet, maar zelfs de mooie steunvliegkousen van Ineke en Bouke zitten aan de juiste voeten. Hij vindt het een stuk beter dan die andere steunkousen die hij vindt lijken op de paniekousjes van mamma. Deze zien er een stuk mannelijker uit, hoewel ik ze ook aan heb. Hij doet nog steeds vol trots zijn nieuwe schoenen aan. Hij is duidelijk een beetje zenuwachtig en zegt het best heel spannend te vinden. Als we uiteindelijk naar beneden gaan, komt precies op tijd de taxi er aan. Natuurlijk moet meneer voorin zitten, maar niet nadat hij zelf horbaar oloopt te sjouwen met de zware koffers. De rit naar Schiphol verloopt zoder file en onderweg zien we al een paar vliegtuigen.
Op Schiphol is het wel beredruk. We kunnen bijna niet parkeren en binnen is het een compleet gekkenhuis. Gelukkig hadden we op internet al ingecheckt net als veel andere mensen en gaan de gigantische rijen snel door. Jacob is een beetje confuus van al die mensen die langs om en soms bijna over hem heen rijden met hun karretjes. Hij vergeet bijna zijn eigen kar te duwen. Bij de bagage-afgifte vindt hij het machtig interessant hoe die koffers allemaal weg glijden op de lopende banden. En dat al die koffers dan ook nog in het juiste vliegtuig komen vindt hij nog mooier. (nou ja, je mag hopen dat dat luktJ. Dan op naar de volgende rij voor de paspoortcontrole. Natuurlijk staan we in de foute rij die het langste duurt, maar Jacob vindt het niet erg. Hij kijkt vol bewondering om zich heen. Hij glimlacht extra vriendelijk tegen de douanebeambte die hem een goede reis wenst en daar staan we in de taxfree zone.We gaan eerst op zoek naar een lekker luchtje voor ons allebei. Jacob kiest uit 2verschillende luchtjes zelf de `Happy for men` Ik vind het om meerdere redenen wel bij hem passen. Zelf kies ik voor een zomers luchtje waarvan ik nu de naam alweer vergeten ben. Op naar de tijdschriften.
De hoeveelheid autotijdschriften maakt hem helemaal opgewonden. Ik zeg dat hij zelf mag kiezen en hij begint ze een voor een te pakken. Hij was zogenaamd even vergeten dat het er maar eentje mocht zijn. Nou vooruit bij zoveel tijdschriften kan dat ook niet, dus hij kiest er uiteindelijk 3 flinke dikke uit. Met de Margriet, Libelle en Viva kom ik ook op drie tijdschriften. Dan kopen we nog 2 opblaasbare kussentjes. Waarschijnlijk is degene die hij op zijn verjaardag had gekregen niet meegekomen of in de grote koffer terecht gekomen. Dan maar een paar nieuwe.
Dan is het hoog tijd om naar de gate te gaan met nog even een tussenstop in het damestoilet. Hier en daar een vrouw die schrikt van deze man in het toilet, maar Jacob heeft nergens last van. We lopen door naar de gate en ik sta al op de loopband als ik ontdek dat Jacob er met geen mogelijkheid op durft. Hij staat in lichte paniek naar mij te gebaren dat ik terug moet komen. Goed dat jullie dat niet hebben gezien, want mijn pogingen om tegen de draad in te lopen zagen er vast hilarisch uit. Dan maar gewoon lopen.... We staan direct weer in de rij om de handbagage te checken. Ook hier is Jacob weer danig onder de indruk van de drukte en van wat er allemaal gebeurt. Bovendien is hij lichtelijk zenuwachtig dat we nu echt het vliegtuig in gaan. Eenmaal in de slurf heeft hij weer een paniekmoment. Bij een knik en twee aan elkaar gemaakte slurfeinden durft hij nauwelijks verder. Ik geef hem een hand envoorzichtig loopt hij door.
Eenmaal in het vliegtuig is het een heel gedoe om de juiste spullen uit de handbagage te halen en ons te installeren. Hij is nog steeds een beetje zenuwachtig. Het duurt hem veel te lang voordat het vliegtuig wegrijdt. Hij is helemaal blij en vertelt me steeds opnieuw dat het vliegtuig nu een auto is met wielen en dat hij bochtjes draait. Het taxien duurt zo lang dat ik hm plaag dat we misscien wel gaan rijden naar Kenia. Tijdens het opstijgen kauwt hij fanatiek op zijn Mentos en houdt z`n spullen stevig vast en ook mij geeft hij een veilige hand. Hij vindt het prachtig, maar ook erg spannend allemaal. Hij geniet van het eten. We hebben net de lunch achter onze kiezen. Zoals het hoort eet Jacob allles ttot het laatste kruimeltje op. De lege bakjes mag ik van hem hebben. Hij zit nu alles in zich op te nemen en heeft nog niet eens tijd genomen om in z`n autoboeken te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten