We slapen allemaal in onze eigen lodge. Soort kleine huisjes/kamers voor 2 personen met een eigen badkamer, grote klamboe en veranda met prachtig uitzicht op de enorme vlakte.. Van alle gemakken voorzien dus. Ik slaap samen met Jacob op één kamer naast die van Anneke en Leo. Half achter ons staan nog drie lodges naast elkaar waar de rest van de familie slaapt.
We staan om 6:15 op en om 7 uur zitten we allemaal fris en fruitig weer in de vrachtwagen op zoek naar de olifanten en ander wild, liefst leeuwen natuurlijk.Nu zijn alle zijramen opgerold zodat we vrij uitzicht hebben en naar buiten kunnen hangen voor de nodige foto’s. Het zoeken naar dieren is hier helemaal niet moeilijk omdat het grotendeels één grote vlakte is, dus je ziet ze al van verre staan. Voor mij is dit rijden over deze vlaktes het absoluut allermooiste wat ik me bedenken kan. Het toppunt van genot, gevoel van eeuwigheid, de hemel, eigenlijk onbeschrijfelijk. Jacob vindt het ook wel wat. Hij doet waar hij kan de dierengeluiden na als hij ze ziet. Lacht om overstekende, snel wegrennende herten en is onder de indruk van de prachtige grote olifanten met hun kleine kindjes. Het stikt van de zebra’s en vooral Stephan vindt die heel mooi.
Er is een Masaiman met ons meegegaan. Niemand weet eigenlijk waarom. Hij is bij het instappen direct voorin naast Jacob gaan zitten. Een andere Masai stapt voorin bij de chauffeur. We denken nog dat ze zullen gidsen, maar wij vinden alle dieren eerder en hij kijkt nauwelijks naar buiten. Jacob vindt het wel een grappig mannetje geloof ik, hoewel hij duidelijk niet veel aandacht aan hem geeft. Ach, voor het plaatje ziet het er wel goed uit. Uiteindelijk ontdekken we de ware reden van hun meerijden. Het bleek dat ze gewoon ergens afgezet wilden worden en stiekempjes hoopten dat we mee wilden gaan hun Masai dorpje te bezoeken en daar misschien nog iets aan ons te verdienen of iets uit de vrachtwagen te halen. Daar kwamen we achter toen het al bijna negen uur was en de vrachtwagenchauffeur opeens ging keren en we veel te ver van de lodge af waren, waardoor we waarschijnlijk ons ontbijt zouden missen. Toen Leo zich kwaad maakte tegen de chauffeur, stapten de Masai mannen snel uit om lopend hun weg naar waarschijnlijk hun dorpje te vervolgen.
Maar voor die tijd hadden we al heel veel olifanten, zebra’s, struisvogels, gnoe’s en hyena’s gezien en zelfs heel in de verte twee leeuwen die lekker lui lagen wakker te worden.
Het was voor ons allemaal, genieten, genieten en nog eens genieten. Toby maakte foto’s op de Fischer Price camera van Jacob, die hij vervolgens weer heeft gedelete. Maakt niet uit, er worden foto’s genoeg gemaakt, behalve door Anneke die de batterij van haar camera had laten liggen. Maar alleen maar rondkijken en niet gestoord worden door het ‘moeten’ fotograferen is misschien wel nog veel mooier. Jacob had ook geen last van fotografenkoorts. Hij keek om zich heen en genoot van elk moment. Of het nou om de dieren was, om de vrachtwagen of om ons.
Ontbijt en later
We rennen terug naar het ontbijt en zijn gelukkig nog op tijd. Dat hebben ze dan weer goed van die Britten overgehouden, want het is een uitgebreid engels ontbijt, compleet met eieren, spek, worstjes, bonen, maar ook pap, vruchten en franse croissants, die ze hier Danish pastries noemen. Jacob begint met z’n schaaltje pap en krijgt met het grootste gemak nog een bord vol eieren met spek naar binnen. Sorry, na deze drie dagen begint er toch echt een stevige buik zichtbaar te worden. Maar vakantie is vakantie, dus nu even niet zeuren. Dat geldt voor mij overigens ook......
We gaan na het ontbijt lekker terug naar onze kamers, maar niet voordat we een speciale afspraak voor Leo en Jacob hebben gemaakt. Bij deze lodge zit een beaty centre waar ook massages worden gegeven. Leo heeft al enige dagen last van rug en schouders dus Amber en Annabelle vinden dat pa echt een massage nodig heeft. Leo laat zich uiteindelijk overhalen, wat kan het schelen en de meiden hebben driedubbel voorpret. Annabelle had een aantal dagen geleden spontaan Jacob’s schouders gemasseerd en het bleek dat hij dat heerlijk vond. En Annabelle kan echt stevig masseren, weet ik uit ervaring. Dus, we bedachten dat we voor Jacob ook een afspraak zouden maken voor een rug en schoudersmassage. Als hij het niks vond konden we altijd nog stoppen vonden we.
Maar eerst lekker hangen voor onze lodge en onvoorstelbaar genieten van het prachtige uitzicht. Het is gewoon onwerkelijk wat er allemaal direct voor je kamerdeur te zien is. Jacob wil nu ook wel eens kijken door de verrekijker en na enig oefenen lukt het hem om de dieren in het juiste vizier te krijgen. Hij is aangenaam verrast dat hij de olifanten nu van nog dichtbijer kan zien. Met dezelfde gang kijkt hij naar ons en als ik in beeld ben probeert hij me aan te raken, maar ik ben echt een meter of 10 verder.....
Dan pak hij zijn camera en probeert opnieuw een aantal foto’s te maken. Hij krijgt het bijna niet voor elkaar, dit ding is echt voor kinderhanden, maar met een paar keer oefenen maakt hij toch een paar foto’s. Als ik hem vraag of hij vanmiddag zelf weer foto’s wil maken, schudt hij van nee. ‘ Laat mij maar kijken’ zie ik hem denken.
Als we lekker buiten zitten te relaxen komt er opeens een enorme schreeuw van Toby uit het huisje achter ons. Wendel vliegt er op af en geeft ook een enorme gil. We schrikken ons allemaal
te barsten, maar Toby en Wendel nog het meest. In hun huisje zat een enorme Baviaan!! De deur was open blijven staan en de baviaan was stiekem naar binnen geglipt om te kijken of er nog eten in huis was. De Baviaan op zijn (of haar!) beurt schrok nog veel meer van Toby en Wendel en verliet op z’n Baviaans het huisje. Wat een opschudding. Iedereen van slag, behalve Jacob, die moest grinniken toen hij het hoorde. Toby was behoorlijk geschrokken, nu maar hopen dat het arme kind er geen bavianentrauma aan overhoudt. En geloof me, het is heus niet ongevaarlijk. Apen lijken erg leuk en gezellig, maar juist op dit soort plekken kunnen ze heel gevaarlijk bijten en agressief zijn.
Inmiddels weer tijd voor de lunch en na de lunch de massage voor Leo en Jacob. Annabelle en ik gaan mee bij Jacob en Amber haalt haar filmcamera om pa te filmen. Ze giechelen zich helemaal gek als ze hun pa zo zien liggen.
Jacob heb ik nog nooit in mijn leven zo zien genieten. Hij vindt het echt fantastisch!! Af en toe moet hij lachen en trekt zich weg omdat het kriebelt, maar hij bevestigt aan alle kanten dat dit echt geweldig is. Af en toe roept hij hard Ugchoenaar Leo in de andere kamer, omdat hij weet dat Leo hetzelfde lot ondergaat. Als hij zich moet omdraaien op zijn rug zodat zijn schouders verder gemasseerd kunnen worden geeft hij de mevrouw af en toe een kusje als haar armen voor zijn gezicht zitten. Ik leg haar uit dat het zijn manier is om te laten merken dat hij het prettig vindt. De vrouw doet het erg goed en is gelukkig ook niet bang voor Jacob. Na een half uur komt hij met een knalrooie kop stralend de massagetafel af. Volgens mij moeten we hem dit vaker late doen in nederland. Hij is er nog meer relaxed door. Terug bij de lodge bevestigt hij aan iedereen dat het heerlijk was.
Tegen een uur of vier gaan we met z’n alle weer op pad voor de tweede tocht tot zonsondergang. We doen een poging voor een groepsfoto voor de vrachtwagen maar staan veel te moeilijk tegen elkaar te doen, dus dan maar niet. Deze tocht is nog mooier dan die van vanmorgen. Helaas heb ik niet genoeg superlatieven om ze te beschrijven, als ik ze wel had zou ik ze allemaal gebruiken.
We zien weer heel veel zebra’s, een paar hyena’s dier er altijd heel gemeen uitzien en...... jawel twee leeuwen die ditmaal op de loer staan en liggen. We zien hoe ze op de loer staan voor 2 wrattenzwijnen die ze waarschijnlijk eerst al hebben geisoleerd van de rest van de groep. De een drijft ze een kant op en de ander gaat er aan de andere kant langs. Het is een prachtig gezicht! Uiteindelijk zien we ze verdwijnen in het gras. Later zien we de leeuwen niet meer terug maar wel één wrattenzwijn. Waarschijnlijk is de ander leeuwenavondeten
eworden. Het was ook prachtig om te zien hoe de andere 
beesten in de omgeving allemaal op scherp stonden om als het nodig is weg te rennen voor deze hongerige beesten. Tot nu toe hadden we nog geen giraffen gezien. Logisch, want in de open vlaktes zijn er natuurlijk geen bomen waar ze met hun lange nekken aan kunnen eten. Maar het wachten werd meer dan beloond toen we uiteindelijk in een g
rotere bebossing een hele kudde giraffen tegenkwamen. Ze staken zelfs vlak voor onze bus en de andere jeeps voor ons, over. Wat zijn ze toch machtig elegant en lief.
Weer op de terugweg reden we door moerasachtig gebied. We zagen olifanten die met hun grote poten tot over de knieën in het water stonden. Je kon ook zien dat die grote olifanten die zo mooi op rijtjes lopen een soort riviertjes trekken door het moerasgebied.
Bijna bij huis zien we nog een moeder olifant met een héél klein babietje. Het kleintje loopt echt of hij nog nooit gelopen heeft en ziet er uit of hij nog maar een dag oud is. Mamma kijkt steeds
We staan om 6:15 op en om 7 uur zitten we allemaal fris en fruitig weer in de vrachtwagen op zoek naar de olifanten en ander wild, liefst leeuwen natuurlijk.Nu zijn alle zijramen opgerold zodat we vrij uitzicht hebben en naar buiten kunnen hangen voor de nodige foto’s. Het zoeken naar dieren is hier helemaal niet moeilijk omdat het grotendeels één grote vlakte is, dus je ziet ze al van verre staan. Voor mij is dit rijden over deze vlaktes het absoluut allermooiste wat ik me bedenken kan. Het toppunt van genot, gevoel van eeuwigheid, de hemel, eigenlijk onbeschrijfelijk. Jacob vindt het ook wel wat. Hij doet waar hij kan de dierengeluiden na als hij ze ziet. Lacht om overstekende, snel wegrennende herten en is onder de indruk van de prachtige grote olifanten met hun kleine kindjes. Het stikt van de zebra’s en vooral Stephan vindt die heel mooi.
Er is een Masaiman met ons meegegaan. Niemand weet eigenlijk waarom. Hij is bij het instappen direct voorin naast Jacob gaan zitten. Een andere Masai stapt voorin bij de chauffeur. We denken nog dat ze zullen gidsen, maar wij vinden alle dieren eerder en hij kijkt nauwelijks naar buiten. Jacob vindt het wel een grappig mannetje geloof ik, hoewel hij duidelijk niet veel aandacht aan hem geeft. Ach, voor het plaatje ziet het er wel goed uit. Uiteindelijk ontdekken we de ware reden van hun meerijden. Het bleek dat ze gewoon ergens afgezet wilden worden en stiekempjes hoopten dat we mee wilden gaan hun Masai dorpje te bezoeken en daar misschien nog iets aan ons te verdienen of iets uit de vrachtwagen te halen. Daar kwamen we achter toen het al bijna negen uur was en de vrachtwagenchauffeur opeens ging keren en we veel te ver van de lodge af waren, waardoor we waarschijnlijk ons ontbijt zouden missen. Toen Leo zich kwaad maakte tegen de chauffeur, stapten de Masai mannen snel uit om lopend hun weg naar waarschijnlijk hun dorpje te vervolgen.
Maar voor die tijd hadden we al heel veel olifanten, zebra’s, struisvogels, gnoe’s en hyena’s gezien en zelfs heel in de verte twee leeuwen die lekker lui lagen wakker te worden.
Het was voor ons allemaal, genieten, genieten en nog eens genieten. Toby maakte foto’s op de Fischer Price camera van Jacob, die hij vervolgens weer heeft gedelete. Maakt niet uit, er worden foto’s genoeg gemaakt, behalve door Anneke die de batterij van haar camera had laten liggen. Maar alleen maar rondkijken en niet gestoord worden door het ‘moeten’ fotograferen is misschien wel nog veel mooier. Jacob had ook geen last van fotografenkoorts. Hij keek om zich heen en genoot van elk moment. Of het nou om de dieren was, om de vrachtwagen of om ons.
Ontbijt en later
We rennen terug naar het ontbijt en zijn gelukkig nog op tijd. Dat hebben ze dan weer goed van die Britten overgehouden, want het is een uitgebreid engels ontbijt, compleet met eieren, spek, worstjes, bonen, maar ook pap, vruchten en franse croissants, die ze hier Danish pastries noemen. Jacob begint met z’n schaaltje pap en krijgt met het grootste gemak nog een bord vol eieren met spek naar binnen. Sorry, na deze drie dagen begint er toch echt een stevige buik zichtbaar te worden. Maar vakantie is vakantie, dus nu even niet zeuren. Dat geldt voor mij overigens ook......
We gaan na het ontbijt lekker terug naar onze kamers, maar niet voordat we een speciale afspraak voor Leo en Jacob hebben gemaakt. Bij deze lodge zit een beaty centre waar ook massages worden gegeven. Leo heeft al enige dagen last van rug en schouders dus Amber en Annabelle vinden dat pa echt een massage nodig heeft. Leo laat zich uiteindelijk overhalen, wat kan het schelen en de meiden hebben driedubbel voorpret. Annabelle had een aantal dagen geleden spontaan Jacob’s schouders gemasseerd en het bleek dat hij dat heerlijk vond. En Annabelle kan echt stevig masseren, weet ik uit ervaring. Dus, we bedachten dat we voor Jacob ook een afspraak zouden maken voor een rug en schoudersmassage. Als hij het niks vond konden we altijd nog stoppen vonden we.
Maar eerst lekker hangen voor onze lodge en onvoorstelbaar genieten van het prachtige uitzicht. Het is gewoon onwerkelijk wat er allemaal direct voor je kamerdeur te zien is. Jacob wil nu ook wel eens kijken door de verrekijker en na enig oefenen lukt het hem om de dieren in het juiste vizier te krijgen. Hij is aangenaam verrast dat hij de olifanten nu van nog dichtbijer kan zien. Met dezelfde gang kijkt hij naar ons en als ik in beeld ben probeert hij me aan te raken, maar ik ben echt een meter of 10 verder.....
Dan pak hij zijn camera en probeert opnieuw een aantal foto’s te maken. Hij krijgt het bijna niet voor elkaar, dit ding is echt voor kinderhanden, maar met een paar keer oefenen maakt hij toch een paar foto’s. Als ik hem vraag of hij vanmiddag zelf weer foto’s wil maken, schudt hij van nee. ‘ Laat mij maar kijken’ zie ik hem denken.
Als we lekker buiten zitten te relaxen komt er opeens een enorme schreeuw van Toby uit het huisje achter ons. Wendel vliegt er op af en geeft ook een enorme gil. We schrikken ons allemaal
te barsten, maar Toby en Wendel nog het meest. In hun huisje zat een enorme Baviaan!! De deur was open blijven staan en de baviaan was stiekem naar binnen geglipt om te kijken of er nog eten in huis was. De Baviaan op zijn (of haar!) beurt schrok nog veel meer van Toby en Wendel en verliet op z’n Baviaans het huisje. Wat een opschudding. Iedereen van slag, behalve Jacob, die moest grinniken toen hij het hoorde. Toby was behoorlijk geschrokken, nu maar hopen dat het arme kind er geen bavianentrauma aan overhoudt. En geloof me, het is heus niet ongevaarlijk. Apen lijken erg leuk en gezellig, maar juist op dit soort plekken kunnen ze heel gevaarlijk bijten en agressief zijn.
Inmiddels weer tijd voor de lunch en na de lunch de massage voor Leo en Jacob. Annabelle en ik gaan mee bij Jacob en Amber haalt haar filmcamera om pa te filmen. Ze giechelen zich helemaal gek als ze hun pa zo zien liggen.Jacob heb ik nog nooit in mijn leven zo zien genieten. Hij vindt het echt fantastisch!! Af en toe moet hij lachen en trekt zich weg omdat het kriebelt, maar hij bevestigt aan alle kanten dat dit echt geweldig is. Af en toe roept hij hard Ugchoenaar Leo in de andere kamer, omdat hij weet dat Leo hetzelfde lot ondergaat. Als hij zich moet omdraaien op zijn rug zodat zijn schouders verder gemasseerd kunnen worden geeft hij de mevrouw af en toe een kusje als haar armen voor zijn gezicht zitten. Ik leg haar uit dat het zijn manier is om te laten merken dat hij het prettig vindt. De vrouw doet het erg goed en is gelukkig ook niet bang voor Jacob. Na een half uur komt hij met een knalrooie kop stralend de massagetafel af. Volgens mij moeten we hem dit vaker late doen in nederland. Hij is er nog meer relaxed door. Terug bij de lodge bevestigt hij aan iedereen dat het heerlijk was.
Tegen een uur of vier gaan we met z’n alle weer op pad voor de tweede tocht tot zonsondergang. We doen een poging voor een groepsfoto voor de vrachtwagen maar staan veel te moeilijk tegen elkaar te doen, dus dan maar niet. Deze tocht is nog mooier dan die van vanmorgen. Helaas heb ik niet genoeg superlatieven om ze te beschrijven, als ik ze wel had zou ik ze allemaal gebruiken.
We zien weer heel veel zebra’s, een paar hyena’s dier er altijd heel gemeen uitzien en...... jawel twee leeuwen die ditmaal op de loer staan en liggen. We zien hoe ze op de loer staan voor 2 wrattenzwijnen die ze waarschijnlijk eerst al hebben geisoleerd van de rest van de groep. De een drijft ze een kant op en de ander gaat er aan de andere kant langs. Het is een prachtig gezicht! Uiteindelijk zien we ze verdwijnen in het gras. Later zien we de leeuwen niet meer terug maar wel één wrattenzwijn. Waarschijnlijk is de ander leeuwenavondeten
eworden. Het was ook prachtig om te zien hoe de andere 
beesten in de omgeving allemaal op scherp stonden om als het nodig is weg te rennen voor deze hongerige beesten. Tot nu toe hadden we nog geen giraffen gezien. Logisch, want in de open vlaktes zijn er natuurlijk geen bomen waar ze met hun lange nekken aan kunnen eten. Maar het wachten werd meer dan beloond toen we uiteindelijk in een g
rotere bebossing een hele kudde giraffen tegenkwamen. Ze staken zelfs vlak voor onze bus en de andere jeeps voor ons, over. Wat zijn ze toch machtig elegant en lief.Weer op de terugweg reden we door moerasachtig gebied. We zagen olifanten die met hun grote poten tot over de knieën in het water stonden. Je kon ook zien dat die grote olifanten die zo mooi op rijtjes lopen een soort riviertjes trekken door het moerasgebied.
Bijna bij huis zien we nog een moeder olifant met een héél klein babietje. Het kleintje loopt echt of hij nog nooit gelopen heeft en ziet er uit of hij nog maar een dag oud is. Mamma kijkt steeds
achterom en neemt het kleine kind stapje voor 
stapje mee.
Wat een prachtige tocht was dit!
Even bijkomen bij de lodge met wat drinken. Voor Jacob de cola en voor ons het bier en de witte wijn. Daarna ons diner. Jacob weet zeker dat hij lam wil en geen kip. Zoals elke dag eet hij keurig met mes en vork, kauwt zorgvuldig en gaat onverstoorbar door totdat alles op is. Hij eet waarschijnlijkt het netst van allemaal. Na de koffie naar bed. Bij ons tochtje van het restaurant naar de lodge zien we de olifanten nog vlak langs het hek lopen. Een prachtig gezicht zo’n silhouet. Inmiddels is de enorme sterrenhemel ook weer zichtbaar. Hier in Kenya zijn volgens mij veel
meer sterren dan in Nederland.Zoals altijd slaapt Jacob binnen de kortste keren. Ik lig nog wat wakker. Eerst horen we de rare blaf van een hyena, alsof hij bij ons op de stoep staat. Daarna horen Anneke en Leo en ik nog de brul van leeuwen. Wow! Gelukkig maar dat Amber er doorheen slaapt, wij genieten er extra van. En Jacob? Die droomt misschien van leeuwen, maar horen doet hij niks meer.
stapje mee.Wat een prachtige tocht was dit!
Even bijkomen bij de lodge met wat drinken. Voor Jacob de cola en voor ons het bier en de witte wijn. Daarna ons diner. Jacob weet zeker dat hij lam wil en geen kip. Zoals elke dag eet hij keurig met mes en vork, kauwt zorgvuldig en gaat onverstoorbar door totdat alles op is. Hij eet waarschijnlijkt het netst van allemaal. Na de koffie naar bed. Bij ons tochtje van het restaurant naar de lodge zien we de olifanten nog vlak langs het hek lopen. Een prachtig gezicht zo’n silhouet. Inmiddels is de enorme sterrenhemel ook weer zichtbaar. Hier in Kenya zijn volgens mij veel
meer sterren dan in Nederland.Zoals altijd slaapt Jacob binnen de kortste keren. Ik lig nog wat wakker. Eerst horen we de rare blaf van een hyena, alsof hij bij ons op de stoep staat. Daarna horen Anneke en Leo en ik nog de brul van leeuwen. Wow! Gelukkig maar dat Amber er doorheen slaapt, wij genieten er extra van. En Jacob? Die droomt misschien van leeuwen, maar horen doet hij niks meer.woen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten