Vandaag is de dag van het feest. Jacob heeft er zin in! Hij zou het liefste vanmorgen al zijn nette pak aantrekken, maar we spreken af dat we dat pas na de lunch doen. Hij is een klein beetje teleurgesteld als hij er achter komt dat we niet mee kunnen met boodschappen doen. Er zitten al twee auto’s volmet 10 mensen, dus moeten er 3 thuisblijven. Dat worden Jacob en ik en Boaz. Hij zet zich er al snel overheen en vindt de rust ook wel even lekker. Hij plaagt Boaz voortdurend door hem van buiten te roepen. Boaz is heel stil want hij zit met z’n game te spelen. We drinken gezellig met z’n drietjes cappuccino/chocolademelk. Ondertussen kijkt hij met me mee naar de foto’s die ik overzet op m’n laptop. Als alles weer terugkomt wordt het meteen een drukte van belang. We eten gezellig buiten lunch met gekookte eitjes. Jacob heeft niet zo’n zin in het gepeuter om zijn eitje te pellen en besluit daarom dat hij zijn eerste eitje te heet vindt, dus ik trap er toch in en pel het voor hem. Bij zijn tweede eitje moet ie het toch echt zelf doen van me. Nadat alles eindelijk gepeld, gesneden en van zout en peper voorzien en eetklaar is, verzucht hij een hardgrondig hééhééé (maar dan met het streepje de andere kant op, maar die kan ik op mijn nieuwe mini computer toetsenbord niet vindenJ). Oh, hier is hij, ik bedoelde dus dat hij hardgrondig zei: hèèèhèèè. Hij eet keurig netjes en langzaam met mes en vork zijn boterham op. Ondertussen geeft hij ongevraagd het zout aan Gert die een eitje zit te eten. Stephan zit aan mijn andere kant en is precies het tegenovergestelde. Hij heeft een boterham op zijn bord, je kijkt even de andere kant op en de boterham is doorgeslikt zonder te kouwen. We proberen hem weer rustig te leren eten zoals hij dat vroeger ook kon. Het lijkt er zelfs op dat hij na verloop van tijd zich realiseert hoe dat vroeger was, want hij moet er lief om lachen naar Leo. Het blijft moeilijk te accepteren soms hoe gewone vaardigheden die hij ooit heeft gekund er niet meer zijn omdat er simpelweg door anderen geen tijd aan wordt besteed. Zo ook met het netjes aankleden. Jacob heeft zijn eten op en weet me direct uit te leggen dat hij zijn nette pak nu aan wil. Hij komt even later keurig aangelopen in zijn zwarte broek en overhemd en zijn witte jasje. Het witte strikje houdt hij in de hand en wil dat Leo hem omdoet, maar die is nog druk bezig met het marineren van het vlees voor de barbecue. Dan ontdekt hij dat hij per ongeluk zijn ‘gewone’schoenen heeft aangetrokken. Hij was bijna vergeten dat hij ook nog nieuwe nette schoenen heeft die hij vandaag aan zou doen. Dus die wisselt hij gauw om en komt even later nog trotser aangelopen. Ondertussen gaat Anneke en ik op zoek om iets netjes voor Stephan te vinden want dat was voor hem niet ingepakt. Bovendien is Stephan op dit moment zo mager dat al zijn kleren slobberen. Ik dacht dat Jacob het wel niet goed zou vinden als ik aan hem om een net overhemd vraag, want hij heeft er genoeg, maar ik vergis me. Als we er niet helemaal uitkomen, vraag ik toch aan Jacob of Stephan een overhemd van hem aan mag en hij vindt het direct goed. Hij mag ook een stropdas van hem hebben. Uiteindelijk wordt het zijn eigen broek, een wit overhemd van Jacob een spijkerblouse van Anneke en een stropdas met muziek van Leo. Stephan laat de stropdas trots zien en zegt dat het muziek is. Verder is hij ook heel enthousiast over de nieuwe Sony tv die gisteren in de keuken is komen hangen en zelfs meteen ook een stereotoren is. Het kan allemaal niet mooier. Ook Stephan geniet en de keren dat hij vraagt om koffie, wijn of het maken van een foto zijn nog redelijk.
De hele middag zijn we aan alle kanten gezellig bezig de boel voor de barbecue in orde te maken en ook onszelf op te vijzelen. Zoals ik altijd al zeg: ’t Kost steeds meer tijd en steeds meer geld om er iets van te maken. We zeggen voortdurend tegen elkaar hoe leuk we er uit zien. Ook Stephanie en Amber tutten er gezellig op los. Stephanie krijgt de hoge hakken van Amber aan en wordt vakkundig door tante Amber opgemaakt. Ze zien er beiden geweldig uit en willen dat weten ook. Dus er wordt driftig gefotografeerd en we zetten ze samen met Jacob en Stephan op de foto.
Om een uur of vijf komen de gasten. Een paar had Jacob al eerder gezien en anderen vinden het geweldig om zowel Stephan als Jacob nu eindelijk eens voor het eerst te ontmoeten. Voordat we gaan eten maken we eerst een foto met de hele familie er op. We hebben vanmiddag bedacht dat we er eentje maken met ons allemaal in de nette kleren en dat we er dan ook nog eentje op Safari maken in de stoffige kleren met verwaaide hoofden. Er is nog plek op de fotowand in de keuken voor zo’n grote gezamenlijke foto. De foto’s die Anneke gisteren heeft uitgezocht, hebben we vanmiddag in de gang op een groot prikbord gehangen zodat iedereen ze kan bekijken. En dat wordt ook gedaan: ‘Wat lijkt Toby op Pascal van vroeger; wat lijkt Steffie op Wendel; wat was Leo knap; en zag je er vroeger echt zo uit, enz. Enz. Enz.
Het eten is zoals te verwachten bij een zondagavondbarbecue bij de slingers, heerlijk. Jacob eet behoorlijk veel dit keer. Tot nu toe viel het reuze mee. Hij geniet van de drukte en de aandacht en ook van de eigenwijze peuter Wendeltje die allerlei fratsen uithaalt in de kinderstoel en schreeuwt om olijven, want die vindt ze heerlijk!!
Jacob is aangenaam verrast als we toch weer ijs krijgen als toetje. Toby is voor het eerst van zijn leven verliefd op een schattig donker meisje met de naam Abigail. Hij vertelt zijn moeder als hij boven even een warme trui gaat halen dat ze ‘schattig, lief en leerzaam’ is. We hebben er allemaal schik om en ook Jacob ziet het gebeuren.
In de keuken hebben de vrouwen plezier met de rok/jurk/omslagdoek van Amber. Afrikaans, Europees, oud of jong, we zijn stuk voor stuk verrukt over de vele mogelijkheden van zo’n eenvoudig kledingstuk. Het zal hier in Kenya vast worden nagemaakt in vele variaties. Gelukkig had iuk de kopie meegenomen van de vele manieren waarop deze Magic Wrap gevouwen kan worden meegenomen. Jacob bekijkt het allemaal vanuit zijn luie fauteuil in de keuken. Nadat het bezoek weg is vindt hij het ook welletjes en geeft iedereen een kus en gaat naar bed. Een hele tijd later kom ik ook de slaapkamer in en merk dat hij nog niet erg ver is. Het blijkt dat hij z’n strikje niet zelf kan losmaken. Hij zoekt schone kleren uit voor morgen. Hij wil eerst z’n trainingspak weer aan, dat zit natuurlijk lekker losjes. Ik zeg hem dat het misschien beter is die nog een dagje te bewaren want dat is helemaal makkelijk in de bus op safari. Dat vindt hij wel een argument dus hangt hij hem keurig terug in de kas en pakt er een spijkerbroek met t-shirt uit. Als hij in bed ligt kletsen we nog een paar minuten de dag door. Hij begrijpt heel goed dat Leo en Anneke al zo lang getrouwd zijn en nu Opa en Oma en dat dit feest ook over het terugkijken van generaties ging. Hij was blij met deze dag en vindt het een goed idee als we daar saampjes de Heer voor danken. Daarna krijg ik een dikke pakkerd. Ik vraag of ik nog even naar zijn been mag kijken. Dat ziet er zo goed uit dat ik denk dat ik me vergis. Hij vindt het wel gezellig dat gekriebel aan zijn voeten. Hij is ook blij dat het zo goed gaat met zijn benen en voeten. Dat is ook te merken aan het steeds actiever bewegen dat hij doet.
Ik wil nog even dit verhaaltje typen en inmiddels ligt hij al gezellig te ronken. Slapen is geen enkel probleem voor hem. Nou maar hopen dat ik ook een beetje makkelijk in slaap val na deze gezellig drukke dag.
De hele middag zijn we aan alle kanten gezellig bezig de boel voor de barbecue in orde te maken en ook onszelf op te vijzelen. Zoals ik altijd al zeg: ’t Kost steeds meer tijd en steeds meer geld om er iets van te maken. We zeggen voortdurend tegen elkaar hoe leuk we er uit zien. Ook Stephanie en Amber tutten er gezellig op los. Stephanie krijgt de hoge hakken van Amber aan en wordt vakkundig door tante Amber opgemaakt. Ze zien er beiden geweldig uit en willen dat weten ook. Dus er wordt driftig gefotografeerd en we zetten ze samen met Jacob en Stephan op de foto.
Om een uur of vijf komen de gasten. Een paar had Jacob al eerder gezien en anderen vinden het geweldig om zowel Stephan als Jacob nu eindelijk eens voor het eerst te ontmoeten. Voordat we gaan eten maken we eerst een foto met de hele familie er op. We hebben vanmiddag bedacht dat we er eentje maken met ons allemaal in de nette kleren en dat we er dan ook nog eentje op Safari maken in de stoffige kleren met verwaaide hoofden. Er is nog plek op de fotowand in de keuken voor zo’n grote gezamenlijke foto. De foto’s die Anneke gisteren heeft uitgezocht, hebben we vanmiddag in de gang op een groot prikbord gehangen zodat iedereen ze kan bekijken. En dat wordt ook gedaan: ‘Wat lijkt Toby op Pascal van vroeger; wat lijkt Steffie op Wendel; wat was Leo knap; en zag je er vroeger echt zo uit, enz. Enz. Enz.
Het eten is zoals te verwachten bij een zondagavondbarbecue bij de slingers, heerlijk. Jacob eet behoorlijk veel dit keer. Tot nu toe viel het reuze mee. Hij geniet van de drukte en de aandacht en ook van de eigenwijze peuter Wendeltje die allerlei fratsen uithaalt in de kinderstoel en schreeuwt om olijven, want die vindt ze heerlijk!!
Jacob is aangenaam verrast als we toch weer ijs krijgen als toetje. Toby is voor het eerst van zijn leven verliefd op een schattig donker meisje met de naam Abigail. Hij vertelt zijn moeder als hij boven even een warme trui gaat halen dat ze ‘schattig, lief en leerzaam’ is. We hebben er allemaal schik om en ook Jacob ziet het gebeuren.
In de keuken hebben de vrouwen plezier met de rok/jurk/omslagdoek van Amber. Afrikaans, Europees, oud of jong, we zijn stuk voor stuk verrukt over de vele mogelijkheden van zo’n eenvoudig kledingstuk. Het zal hier in Kenya vast worden nagemaakt in vele variaties. Gelukkig had iuk de kopie meegenomen van de vele manieren waarop deze Magic Wrap gevouwen kan worden meegenomen. Jacob bekijkt het allemaal vanuit zijn luie fauteuil in de keuken. Nadat het bezoek weg is vindt hij het ook welletjes en geeft iedereen een kus en gaat naar bed. Een hele tijd later kom ik ook de slaapkamer in en merk dat hij nog niet erg ver is. Het blijkt dat hij z’n strikje niet zelf kan losmaken. Hij zoekt schone kleren uit voor morgen. Hij wil eerst z’n trainingspak weer aan, dat zit natuurlijk lekker losjes. Ik zeg hem dat het misschien beter is die nog een dagje te bewaren want dat is helemaal makkelijk in de bus op safari. Dat vindt hij wel een argument dus hangt hij hem keurig terug in de kas en pakt er een spijkerbroek met t-shirt uit. Als hij in bed ligt kletsen we nog een paar minuten de dag door. Hij begrijpt heel goed dat Leo en Anneke al zo lang getrouwd zijn en nu Opa en Oma en dat dit feest ook over het terugkijken van generaties ging. Hij was blij met deze dag en vindt het een goed idee als we daar saampjes de Heer voor danken. Daarna krijg ik een dikke pakkerd. Ik vraag of ik nog even naar zijn been mag kijken. Dat ziet er zo goed uit dat ik denk dat ik me vergis. Hij vindt het wel gezellig dat gekriebel aan zijn voeten. Hij is ook blij dat het zo goed gaat met zijn benen en voeten. Dat is ook te merken aan het steeds actiever bewegen dat hij doet.
Ik wil nog even dit verhaaltje typen en inmiddels ligt hij al gezellig te ronken. Slapen is geen enkel probleem voor hem. Nou maar hopen dat ik ook een beetje makkelijk in slaap val na deze gezellig drukke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten