Nog voor zessen horen we geluiden in de gang van de kinderen. Ik roep Jacob en zeg dat hij in zijn pyjama mag komen afscheid nemen. Hij is nog een beetje suf, mar toch wakker genoeg om dit keer zijn pantoffels aan te trekken. Dat is echt voor de eerste keer. Hij kijkt alle drukte rustig aan vanuit zijn luie stoel in de keuken. De chauffeur heeft zich verslapen en is de sleutels kwijt, dus we rijden alle koffers naar het hek zodat er direct geladen kan worden als hij er is. Het is nog pikkedonker op dat moment. De bus komt er aangereden en de boel wordt met reuzesnelheid ingeladen. Dan wordt er aan alle kanten gehugged en gezoenden ingestapt. Jacob wijst naar de lucht en ja, in die hele korte tijd is het licht geworden. De zon is er net zo snel als hij ’s avonds verdwijnt. Dit is Afrika. We zwaaien en de honden blaffen mee. Dan weer naar bed. Jacob vindt het eigenlijk maar raar. We doen allemaal ons best om nog een paar uurtjes te slapen, maar het lukt ons geen van allen. Zelfs Jacob niet. Ik hoor hem wakker liggen. Hij is bij als hij ‘Zion hoort Zeuren’op mijn mobiele telefoon omdat het pillentijd is en hij er uit mag. Hij gaat netjes onder de douche en ik hang met de anderen nog wat rond in pyjama. Maar er komt een telefoontje dat de keukenman graag een paar mogelijke nieuwe klanten wil laten kijken naar de nieuwe keuken. Amber die dat net allemaal niet gevolgd heeft , zit kalmpjes haar ontbijt op te eten om daarna in de winkel te gaan werken als er opeens een man en vrouw of 8 binnen komt lopen en sightseeend de keuken doortrekken.
Jacob was al weer aan het foto’s kijken en ik heb hem maar even naar buiten gezet. Hij had niet zo’n oog voor al die mensen. Bovendien had hij liever in de keuken blijven zitten omdat daar minder zon op de foto’s schijnt. Hij wordt echt enigszins boos als Leo van binnenuit de houten vouwdeuren dichtdoet en trots demonstreert hoe hij zelf midden in de nacht een vernuftigd systeem heeft bedacht zodat de deuren ook echt veilig afgesloten zijn. Jacob gebaart met een boze blik dat ze weer open moeten. Ik leg hem uit wat er aan de hand is en in de tussentijd doet Leo de deuren al weer open. Daarna komen een paar anderen weer uit het huis de keuken binnengelopen en demonstreert Leo met veel trots nog een keer zijn uitvinding. Dan vindt Jacob het wel weer grappig.
Afijn als alle mensen weer vertrokken zijn nadat ze niet alleen de keuken maar ook het huis terecht bewonderd hebben gaat Leo met Annabelle naar een bijeenkomst van Family. Vandaag is er een lunch met enthousiastelingen voor Family TV en radio 3:16. De mensen betalen zelf voor hun lunch en geven nog geld toe. De bedoeling is dat deze mensen in hun eigen kerken Family weer verder gaan promoten en ‘partners’ gaan werven die Family steunen. Dit soort methodes is eigenlijk heel uniek. De Kenyanen houden zelf Family in leven. Er is geen steun uit het buitenland. Het geeft de mensen een gevoel van trots en betrokkenheid. Precies wat de bedoeling is. Inmiddels is Family alweer 10 jaar bezig en ze kijken dus naar een documentaire over deze 10 jaar. Daarnaast geeft Leo een motiverend spreekje. Het was de eerste keer dat ze zo’n bijeenkomst hebben gehouden en het lijkt een succes en zal vast wel herhaald worden.
Anneke, Jacob en ik gaan naar Yaya om te lunchen en te shoppen. We hebben lunch bij de Indian, dat is uit India dus, met kip, spinazie, garnalen, rijst en voor Jacob cola. Amber luncht ook mee. Omdat hij nog midden in de cola zit als Zion begint te Zeuren voor z’n pil besluiten we nog een kwartiertje te blijven zitten. De meiden zitten lekker met elkaar te kleppen en Jacob vindt het maar net goed. Als we opstaan vraag ik hem of we nog kadootjes moeten kopen voor bijvoorbeeld z’n huisgenoten, Lea en Ineke. Gisteren had hij daar nog geen bezwaar tegen, maar nu vindt hij dat geen goed plan. Hij wil wel kopen, maar alleen voor zichzelf. Hij stapt de winkel in en het eerste dat hij pakt is een zebra! Ik vraag nog of dat misschien voor Lea is, maar hij wijst op zichzelf. Hij is kennelijk een beetje jaloers geworden op Stephan zijn zebra. Verder lijkt het er op dat hij het winkelen in een ‘gewone’ nette winkel veel beter vindt dan in zo’n grote stoffige schuur waar we donderdag waren. Prima, zelf weten. Daarna pakt hij een prachtige toilettas met zebra’s en olifanten en wijst ook op zichzelf. Ik moet bekennen dat ik vind dat hij smaak heeft, het is echt een hele sjieke. Ik twijfel nog even hardop of al zijn spullen er wel in zllen passen, maar hij is vastbesloten, deze wil hij. Ik probeer hem nog steeds te overtigen dat het misschien een goed idee is om een kadootje te kopen voor z’n huisgenoten en laat hem wat lere sleutelhangers met wilde dieren zien. Hij vindt ze duidelijk wel mooi. Nou zeg ik, als je er daar dan eens een stuk of 10 van uitkiest, heb je er altijd genoeg. Dus kies er maar tien uit. Hij gebaart en zegt dat hij er maar één wil. Hij heeft echt geen zin in kadootjes kopen voor anderen. Kenya is voor hem. Dus, sorry mensen, ik heb mijn best gedaan. Dan gaan we nog naar de Kikoy shop.
Daar verkopen ze mooie doeken van gestreepte katoen, maar ook t-shirts. We waren tenslotte op zoek geweest naar een olifanten t-shirt. Geen probleem, deze heeft er genoeg en Jacob kiest zorgvuldig de juiste blauwe kleur uit. Hij maakt daarbij gezellig olifantengeluiden en houdt zijn arm als slurf langs zijn gezicht.
Als ik nog even naar een kledingzaakje ga, waar ze een mooi topje voor me hebben liggen wijst Jacob verontrust naar zijn achterwerk en zegt pooeeee, hetgeen betekent: Ik moet poepen! En aan zijn gezicht te zien ook NU DIRECT!! Anneke rent met hem naar Amber in de winkel om de sleutel van het medewerkerstoilet te halen die aan het eind van de gang in het winkelcentrum zit. Ik betaal mijn topje en kom er achteraan. We lopen samen met hem het herentoilet binnen en hij laat overduidelijk horen wat hij aan het doen is. We hadden niet gemerkt dat het toilet naast hem bezet was en de man daarbinnen durfde nauwelijks naar buiten te komen bij het horen van 2 vrouwenstemmen en een vreemd kreunende man in het toilet ernaast. Toen er even later weer iemand binnen kwam, draaide hij zich gauw om en liep weer weg, bang dat hij het verkeerde toilet was binnengelopen. Hoe dan ook, Jaco was prettig opgelucht en we konden naar beneden naar de chauffeur. Vermeldenswaard is overigens wel dat hij niet meer panisch is voor de roltrappen en de laatste tree met een sprongetje maakt. Hij loopt verder als een kiviet over de trappen en rent en doet regelmatig gekke dansbewegingen. Vandaag is hij sowieso in een gezellig eigenwijze bui. We zijn allemaal een beetje gek aan het doen, waarschijnlijk omdat we kort geslapen hebben en omdat het zaterdag is ofzo. Annabelle en ik gaan toch nog wel zwemmen. Het is steeds best redelijk mooi weer voor hier, maar aangezien het ‘winter’ is, is het ’s nachts en ’s morgens koud, waardoor het zwemwater steenkoud is. Maar we zijn bikkels, dus we laten ons niet tegenhouden. In de tussentijd zit Jacob weer in de keuken foto’s te kijken en laat Anneke en Leo meekijken.
Leo en Amber ledigen voor de eerste keer de ingebouwde frituur en zeven de olie. Jacob kijkt aan alle kanten mee en wil precies weten hoe het werkt. Het blijft een technicus!
We eten restjes van een soort mini gefrituurde loempia’s en verder brood en soep en zijn best wel melig met elkaar over van alles en nog wat, maar vooral over niks, zodat ik het jullie ook niet echt vertellen kan. Ook Jacob doet mee met de meligheid en weet op het juiste moment het juiste geluid of gebaar te maken,zoals zijn tong uitsteken naar me als ik hem iets geks vraag.
Tijdens het eten zetten we een DVD op met de titel ‘Meet the Fockers’. Niet zo grof als de titel doet vermoeden, maar een heerlijke comedie met Dustin Hoffman, Barbara Streisand, Robert de Niro en nog een paar geweldige namen. Er zit ook een enorme verbouwde camper/woonbus in, een klein kind, een minihond met de naam mozes en een kat die haar behoefte op het toilet doet en dan kan doortrekken. Genoeg elementen voor Jacob om het ook een prachtige film te vinden.
En dan is het bedtijd! Jacob is bekaf en slaapt zoals altijd in een paar minuten.
Jacob was al weer aan het foto’s kijken en ik heb hem maar even naar buiten gezet. Hij had niet zo’n oog voor al die mensen. Bovendien had hij liever in de keuken blijven zitten omdat daar minder zon op de foto’s schijnt. Hij wordt echt enigszins boos als Leo van binnenuit de houten vouwdeuren dichtdoet en trots demonstreert hoe hij zelf midden in de nacht een vernuftigd systeem heeft bedacht zodat de deuren ook echt veilig afgesloten zijn. Jacob gebaart met een boze blik dat ze weer open moeten. Ik leg hem uit wat er aan de hand is en in de tussentijd doet Leo de deuren al weer open. Daarna komen een paar anderen weer uit het huis de keuken binnengelopen en demonstreert Leo met veel trots nog een keer zijn uitvinding. Dan vindt Jacob het wel weer grappig.
Afijn als alle mensen weer vertrokken zijn nadat ze niet alleen de keuken maar ook het huis terecht bewonderd hebben gaat Leo met Annabelle naar een bijeenkomst van Family. Vandaag is er een lunch met enthousiastelingen voor Family TV en radio 3:16. De mensen betalen zelf voor hun lunch en geven nog geld toe. De bedoeling is dat deze mensen in hun eigen kerken Family weer verder gaan promoten en ‘partners’ gaan werven die Family steunen. Dit soort methodes is eigenlijk heel uniek. De Kenyanen houden zelf Family in leven. Er is geen steun uit het buitenland. Het geeft de mensen een gevoel van trots en betrokkenheid. Precies wat de bedoeling is. Inmiddels is Family alweer 10 jaar bezig en ze kijken dus naar een documentaire over deze 10 jaar. Daarnaast geeft Leo een motiverend spreekje. Het was de eerste keer dat ze zo’n bijeenkomst hebben gehouden en het lijkt een succes en zal vast wel herhaald worden.
Anneke, Jacob en ik gaan naar Yaya om te lunchen en te shoppen. We hebben lunch bij de Indian, dat is uit India dus, met kip, spinazie, garnalen, rijst en voor Jacob cola. Amber luncht ook mee. Omdat hij nog midden in de cola zit als Zion begint te Zeuren voor z’n pil besluiten we nog een kwartiertje te blijven zitten. De meiden zitten lekker met elkaar te kleppen en Jacob vindt het maar net goed. Als we opstaan vraag ik hem of we nog kadootjes moeten kopen voor bijvoorbeeld z’n huisgenoten, Lea en Ineke. Gisteren had hij daar nog geen bezwaar tegen, maar nu vindt hij dat geen goed plan. Hij wil wel kopen, maar alleen voor zichzelf. Hij stapt de winkel in en het eerste dat hij pakt is een zebra! Ik vraag nog of dat misschien voor Lea is, maar hij wijst op zichzelf. Hij is kennelijk een beetje jaloers geworden op Stephan zijn zebra. Verder lijkt het er op dat hij het winkelen in een ‘gewone’ nette winkel veel beter vindt dan in zo’n grote stoffige schuur waar we donderdag waren. Prima, zelf weten. Daarna pakt hij een prachtige toilettas met zebra’s en olifanten en wijst ook op zichzelf. Ik moet bekennen dat ik vind dat hij smaak heeft, het is echt een hele sjieke. Ik twijfel nog even hardop of al zijn spullen er wel in zllen passen, maar hij is vastbesloten, deze wil hij. Ik probeer hem nog steeds te overtigen dat het misschien een goed idee is om een kadootje te kopen voor z’n huisgenoten en laat hem wat lere sleutelhangers met wilde dieren zien. Hij vindt ze duidelijk wel mooi. Nou zeg ik, als je er daar dan eens een stuk of 10 van uitkiest, heb je er altijd genoeg. Dus kies er maar tien uit. Hij gebaart en zegt dat hij er maar één wil. Hij heeft echt geen zin in kadootjes kopen voor anderen. Kenya is voor hem. Dus, sorry mensen, ik heb mijn best gedaan. Dan gaan we nog naar de Kikoy shop.
Daar verkopen ze mooie doeken van gestreepte katoen, maar ook t-shirts. We waren tenslotte op zoek geweest naar een olifanten t-shirt. Geen probleem, deze heeft er genoeg en Jacob kiest zorgvuldig de juiste blauwe kleur uit. Hij maakt daarbij gezellig olifantengeluiden en houdt zijn arm als slurf langs zijn gezicht.Als ik nog even naar een kledingzaakje ga, waar ze een mooi topje voor me hebben liggen wijst Jacob verontrust naar zijn achterwerk en zegt pooeeee, hetgeen betekent: Ik moet poepen! En aan zijn gezicht te zien ook NU DIRECT!! Anneke rent met hem naar Amber in de winkel om de sleutel van het medewerkerstoilet te halen die aan het eind van de gang in het winkelcentrum zit. Ik betaal mijn topje en kom er achteraan. We lopen samen met hem het herentoilet binnen en hij laat overduidelijk horen wat hij aan het doen is. We hadden niet gemerkt dat het toilet naast hem bezet was en de man daarbinnen durfde nauwelijks naar buiten te komen bij het horen van 2 vrouwenstemmen en een vreemd kreunende man in het toilet ernaast. Toen er even later weer iemand binnen kwam, draaide hij zich gauw om en liep weer weg, bang dat hij het verkeerde toilet was binnengelopen. Hoe dan ook, Jaco was prettig opgelucht en we konden naar beneden naar de chauffeur. Vermeldenswaard is overigens wel dat hij niet meer panisch is voor de roltrappen en de laatste tree met een sprongetje maakt. Hij loopt verder als een kiviet over de trappen en rent en doet regelmatig gekke dansbewegingen. Vandaag is hij sowieso in een gezellig eigenwijze bui. We zijn allemaal een beetje gek aan het doen, waarschijnlijk omdat we kort geslapen hebben en omdat het zaterdag is ofzo. Annabelle en ik gaan toch nog wel zwemmen. Het is steeds best redelijk mooi weer voor hier, maar aangezien het ‘winter’ is, is het ’s nachts en ’s morgens koud, waardoor het zwemwater steenkoud is. Maar we zijn bikkels, dus we laten ons niet tegenhouden. In de tussentijd zit Jacob weer in de keuken foto’s te kijken en laat Anneke en Leo meekijken.
Leo en Amber ledigen voor de eerste keer de ingebouwde frituur en zeven de olie. Jacob kijkt aan alle kanten mee en wil precies weten hoe het werkt. Het blijft een technicus!
We eten restjes van een soort mini gefrituurde loempia’s en verder brood en soep en zijn best wel melig met elkaar over van alles en nog wat, maar vooral over niks, zodat ik het jullie ook niet echt vertellen kan. Ook Jacob doet mee met de meligheid en weet op het juiste moment het juiste geluid of gebaar te maken,zoals zijn tong uitsteken naar me als ik hem iets geks vraag.
Tijdens het eten zetten we een DVD op met de titel ‘Meet the Fockers’. Niet zo grof als de titel doet vermoeden, maar een heerlijke comedie met Dustin Hoffman, Barbara Streisand, Robert de Niro en nog een paar geweldige namen. Er zit ook een enorme verbouwde camper/woonbus in, een klein kind, een minihond met de naam mozes en een kat die haar behoefte op het toilet doet en dan kan doortrekken. Genoeg elementen voor Jacob om het ook een prachtige film te vinden.
En dan is het bedtijd! Jacob is bekaf en slaapt zoals altijd in een paar minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten