De rest van de reis verloopt net zo rustig. Jacob is heel enthousiast als hij een ijsje krijgt. Verder wil hij absoluut niet slapen en helemaal niets anders doen. Gewoon beleven wat er in het vliegtuig gebeurt. Plassen wil hij ook niet, ik laat het maar zo. Als hij hoort dat we nog een half uur hebben voor we gaan landen kan hij bijna niet wachten. Hij ruimt direct z`n tas weg en gaat rechtop zitten en beweegt de mensen in het gangpad te gaan zitten. Hij maakt mij ook direct duidelijk dat we lager gaan vliegen en dat de wielen uit moeten en het vliegtuig weer een auto moet worden. Mister technicus blijkt het allemaal te begrijpen, maar dat wisten we allang. Ik vertel hem maar gauw dat we nog best een hele tijd bezig zijn om al die formulieren (4 per persoon, inclusief een voor de swine flue) nog moeten afgeven en we dus weer vaak in de rij moeten staan net als op Schiphol. Bovendien maak ik me een beetje zorgen want ik heb met mijn stomme kop iets teveel geld uitgegeven bij de taxfree waardoor ik geen 80 euro contant meer op zak heb en ik weet dat dat bij de visumaanvraag een probleem kan opleveren. En inderdaad, de geldautomaten doen het niet en dat is nog maar het begin, want die geven alleen maar kenya shillingen àls ze het doen, dan moet je die shillingen weer wisselen voor euro`s of dollars, harde valuta wil men. Niemand weet hoe het moet, welkom in Afrika, maar ik ga maar in de lange rij staan voor de visa, overigens net zo lang als de rij met gewone paspoorten. In de tussentijd sms-en met Anneke en Leo blijkt nog euro`s op zak te hebben en doet aan de andere kant zijn best om langs de douane te komen wat hem meestal ook wel lukt, dus ik maak me geen enkele zorgen. Anneke doet een schietgebedje voor een wondertje en dat gebeurt half. Mijn ogen gaan niet beter zien, maar als ik dichtbij genoeg ben blijkt het tarief voor een visum geen 40 maar 20 euro te zijn! Daar heb ik nog precies genoeg geld voor bij me. Als we eindelijk aan de beurt zijn vraagt de man achter de desk of Slingerland van Family Kenya is. Inderdaad, ik was weer vergeten dat iedereen hier Leo kent van tv. Blijft altijd weer grappig en de man kijkt meteen anders al ik zeg dat het mijn zwager is. I have friends In High Places` zong Leon Pattillo al, maar dat gaat dan niet over Leo, maar over Deo J.
De grote trap voorzichtig naar beneden en dan ontdekken of de koffers er allemaal nog zijn. Die komen, omdat wij achterin de rij stonden er direct aan. Jacob vindt het prachtig en wil zelf pogingen doen om ze er af te halen en op het karretje te sjouwen. Het lukt hem hier en daar nog aardig ook. En toen de deuren door....... Hij was superblij en Anneke en Leo ook!! We zijn in Kenia! Joepie!! Iets verderop staan Annabel en Amber en ook die begroeten we enthousiast.
Op naar de auto. Hij is wel tevreden als hij de 4-wheel Toyota van Leo ziet. Hij moet lachen als hij aan de verkeerde kant instapt, jawel hier rijden ze links. Hij vindt het wel gek, maar vertrouwt Leo volkomen (en of dat goed is J)
Na een ritje van een half uur komen we bij het huis aan. Jacob vindt het geweldig dat de deuren zomaar opengedaan worden door de nachtwaker. Het eerste dat hij ziet is de hond. Spetter, de gezellige Bobtail en even later komt de kleine scoobydoo er aan en nog weer later de oude damespoes HipHop. Hij is er een beetje bang van, van de grote hond vooral, maar laat zich niet wegjagen.
Het eerste dat we gaan bekijken is de nieuwe keuken. Hij is zo goed als klaar, maar nog niet in gebruik. Alles moet nog verhuisd worden van de oude keuken. Jacob vindt hem ook erg mooi. En ook onze kamer die tegenover de keuken ligt wordt goedgekeurd. En ja, wij hebben de mooiste nieuwe ruime badkamer, dus dat gaat helemaal goedkomen.
We eten voor de gezelligheid nog wat met de familie mee. Blote billetjes in het gras met karbonaatje op boerenbont servies in Kenya. Ver weg maar toch thuis. Na het eten en de cafe latte uit het beste cappuccino apparaat dat ik ooit gezien heb, gaan we heerlijk naar bed. We leggen een dik kussen onder het matras zodat zijn benen omhoog kunnen blijven liggen. Ze zien er een beetje dikker uit, maar dankzij de kousen van Bouke en de oefeningen in het vliegtuig valt het reuze mee. Hij had de kous aan zijn linkerbeen niet helemaal omhoog gedaan, zodat het daarboven een beetje dikker was. Maar dat zal allemaal wel weer zakken.
De grote trap voorzichtig naar beneden en dan ontdekken of de koffers er allemaal nog zijn. Die komen, omdat wij achterin de rij stonden er direct aan. Jacob vindt het prachtig en wil zelf pogingen doen om ze er af te halen en op het karretje te sjouwen. Het lukt hem hier en daar nog aardig ook. En toen de deuren door....... Hij was superblij en Anneke en Leo ook!! We zijn in Kenia! Joepie!! Iets verderop staan Annabel en Amber en ook die begroeten we enthousiast.
Op naar de auto. Hij is wel tevreden als hij de 4-wheel Toyota van Leo ziet. Hij moet lachen als hij aan de verkeerde kant instapt, jawel hier rijden ze links. Hij vindt het wel gek, maar vertrouwt Leo volkomen (en of dat goed is J)
Na een ritje van een half uur komen we bij het huis aan. Jacob vindt het geweldig dat de deuren zomaar opengedaan worden door de nachtwaker. Het eerste dat hij ziet is de hond. Spetter, de gezellige Bobtail en even later komt de kleine scoobydoo er aan en nog weer later de oude damespoes HipHop. Hij is er een beetje bang van, van de grote hond vooral, maar laat zich niet wegjagen.
Het eerste dat we gaan bekijken is de nieuwe keuken. Hij is zo goed als klaar, maar nog niet in gebruik. Alles moet nog verhuisd worden van de oude keuken. Jacob vindt hem ook erg mooi. En ook onze kamer die tegenover de keuken ligt wordt goedgekeurd. En ja, wij hebben de mooiste nieuwe ruime badkamer, dus dat gaat helemaal goedkomen.
We eten voor de gezelligheid nog wat met de familie mee. Blote billetjes in het gras met karbonaatje op boerenbont servies in Kenya. Ver weg maar toch thuis. Na het eten en de cafe latte uit het beste cappuccino apparaat dat ik ooit gezien heb, gaan we heerlijk naar bed. We leggen een dik kussen onder het matras zodat zijn benen omhoog kunnen blijven liggen. Ze zien er een beetje dikker uit, maar dankzij de kousen van Bouke en de oefeningen in het vliegtuig valt het reuze mee. Hij had de kous aan zijn linkerbeen niet helemaal omhoog gedaan, zodat het daarboven een beetje dikker was. Maar dat zal allemaal wel weer zakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten